Eenmaal begonnen met lezen van dit boek, dan wordt u meegesleept in het verhaal over twee gezinnen, wonend op een stukje land in Palestina.
Het verhaal begint echter in Rusland aan het einde van de negentiende eeuw waar de Jood Samuel Zucker woont. Destijds werden Joden ook al vervolgd en nadat Samuel familie in Rusland heeft verloren, besluit hij naar Palestina te vluchten. Samuel zag Palestina als het beloofde land en wilde daar een nieuw leven opbouwen. Eenmaal in Palestina ontmoet Samuel de Palestijn Ahmed Ziad. Ahmed is een Palestijn die het niet breed heeft en bereid is een stuk grond aan Samuel te verkopen. De twee mannen worden vrienden en besluiten samen op het stuk land te gaan wonen en noemen de plek “de tuin van de hoop”. Ondanks dat de ene familie Joods is en de ander Palestijns hebben ze dezelfde wens, namelijk gelukkig samen op het stuk land te mogen wonen. Generatie op generatie woont op het stukje land totdat de vriendschap tussen de twee families onder druk komt te staan.
Met name de achterliggende gedachte spreekt enorm aan. Twee gezinnen, twee geloven, en toch een hechte vriendschap en dezelfde wensen en hoop. Het boek blijft boeien van de eerste tot de laatste bladzijde.
Titel: Schiet maar, ik ben toch al dood
Schrijver: Julia Navarro
Uitgeverij: Wereldbibliotheek
Jaar van uitgave: november 2015
Aantal pagina’s: 768
Wilt u dit boek ook lenen? U vindt het bij de Bibliotheek gemeente Nijkerk! www.bibliotheeknijkerk.nl
Klik hier, dan gaat u naar de catalogus om gratis te reserveren.
