‘Ach wie schön!’, zei mijn Duitse vriendin dit weekend toen ze door het centrum van Nijkerk liep.
Sabine is 40, spontaan, betrokken en woont in de Grootstad Hamburg. Dus ze is wel iets gewend. Toch keek ze haar ogen uit. Ze jubelde: ‘jullie hebben hier eigenlijk alles!: mooie boekwinkel, een HEMA (ze ging anderhalf uur op ‘bedevaart’), mooie toren, leuke initiatiefrijke winkels, vlakbij het meer (toffe brasserie daar!), vlakbij de lommerijke weilanden (‘Ach wie herrlich!’), vlakbij grote steden als Amersfoort (Toll!) en Amsterdam (‘Wow’…)… Totdat ze zei: ‘buitenzwembad, bibliotheek..!’.
Ik riep: Stop!
Hier houdt het op. Hier lijkt Nijkerk op retour te gaan, zijn eigen afgang tegemoet.
Gemeente 3.0?
Want hoe initiatiefrijk sommige burgers, ondernemers of bedrijven ook zijn, de gemeente lijkt de tijdsgeest volledig te missen. In een tijd waarin mensen, bedrijven en overheid meer moeten samenwerken om de dingen rond te krijgen die ze belangrijk vinden, leunt deze gemeente (zo blijkt) nog op oude mechanismen van ‘vadertje overheid’.
De ambtenaren en bestuurders zeggen dat ze de Nijkerkers vertegenwoordigen, maar missen behoorlijk de aansluiting bij wat er echt leeft. En dan is het opeens best schrikken als er via social media en in de ‘gewone’ kranten en nieuwssites enorme ophef ontstaat over het sluiten van het buitenbad Bloemendael en het marginaliseren van de bieb.
Wat is er aan de hand?
Eerst het positieve: de gemeente doet zijn best om burgers inspraak te geven. Zie de ‘Beeldvormingsbijeenkomsten’, waarin je als burger je zegje mag doen. Ook heeft de gemeente de mond (redelijk) vol van samenwerken met burgers en bedrijven. Dat is fijn en erg 3.0, alleen… wat is de praktijk?
De praktijk is dat de gemeente bijvoorbeeld een sportnota schrijft en de keuzes t.a.v. het zwembad heel ‘narrow minded’ houdt en belangrijker: de intentie om het buitenbad open te houden totaal niet uitspreekt. Het ontbreekt hier dus aan visie op wat echt belangrijk is voor een stad van dit formaat.
Het ontbreekt ook aan inzet. Als je namelijk iets ECHT wilt, dan zijn er ALTIJD oplossingen. Dan ga je zelf brainstormen (meer 2.0 maar toch, het is een stap om naar 3.0 te komen) en nodig je heel veel verschillende partijen uit. Zo wil(de) het Groenhorst College best voor de groenvoorziening zorgen. En zo kunnen ze misschien ook wel een kinderboerderij runnen met de mensen van Careander op een gedeelte van het zwembadterrein. Zo ontstaan extra inkomsten en zijn de kinderen blij. En dan leg je op het dak of aan de oevers van het grote grasveld zonnepanelen in bezit van vele Nijkerkers, zodat het zwembad geen geld meer kost, maar oplevert! En straks de stad kan voorzien van stroom. Ik noem zo maar eens wat 3.0-erigs!
Buurzaam
En natuurlijk: hier ligt ook een taak voor de burger/bedrijven/scholen. Zij moeten de stap durven maken naar de gemeente. Want de komende decennia zal Nederland een stuk ‘buurzamer’ moeten zijn: lokaal, duurzaam en met elkaar. Om de snelle veranderingen in de wereld te kunnen doorstaan, sterker te staan. Decentrale ontwikkelingen zetten hard door. We moeten wel. Realiseert de gemeente zich dit?
De burgers zouden moeten zeggen: wij willen iets met jullie, Gemeente. Wij willen OOK ons best doen voor een fijne, gezellige stad met goede (traditionele) voorzieningen, vormgegeven op een eigentijdse manier: op zijn 3.0’s! En dat doen ze soms al. Maar wat krijgen ze? Een ambtelijke brij aan ondoorzichtige besluiten en verdwenen stukken.., een mechanisme waar ze maar geen vat op krijgen. En wat riekt naar… ja wat? Ik ben weleens bang dat ze alle sportvelden lekker aan de A28 willen leggen waar de kinderen goed veel fijnstof kunnen inademen, zodat projectontwikkelaars het huidige sportcomplex op de schop kunnen nemen en er flink veel geld aan kunnen verdienen. Hoe tragisch. Hoe 2.0-erig. Hoe niet transparant.
In het vervolg zou het de gemeente sieren als ze de deuren wijd open zou zetten voor 3.0 initiatieven en ondertussen heel goed vast zou houden aan haar werkelijke doel: de stad en de burgers dienen zodat die kunnen floreren!
En dat… dat is eigenlijk heel oud…, iets dat teruggaat naar de oude Griekse wereld en dat voor de traditioneel ingestelde gemeente toch nog een beetje vertrouwd…. zou kunnen voelen.
Over Wendy Traa
Wendy Traa (1973) is kinderboekenschrijfster, leerkracht, kinderyogadocent en historica. Ze woont samen met haar man Siebren, dochters Bloeme en Veerle en hond Noortje sinds 2008 in Nijkerk. Ze is oprichtster en eigenaar van De Open Plek.
LAAKBAAR
Vier columnisten midden in het werkgebied van nijkerk.nieuws.nl ontmoeten Nijkerk, Nijkerkerveen en Hoevelaken. Elke week een nieuwe column waarin je kunt lezen wat Iris Nieuwenhuis, Marcelle Warringa, Monique van Rooyen – Staal en Wendy Traa bezig houdt.
Elke maandag een nieuwe column online.
