In het hele proces rond het nieuwe zwembad heb ik mij bij voortduring verbaasd. Hoe is het toch mogelijk dat een gemeente een beslissing kan nemen waar niemand van de burgers blij mee is, en dat men dan toch blijft volhouden dat het een juiste beslissing is geweest?
Ik ben werkelijk nog niemand tegengekomen die heeft gezegd: ik ben er blij mee, dit nieuwe zwembad is precies waar ik op zat te wachten. Zelfs zwemvereniging Flevo gaf onlangs aan dat als het had gekund, dat ze dan liever in Bad Bloemendal waren gebleven. En toch staan we met zijn allen voor een voldongen feit dat het nieuwe zwembad er komt. En de gemeente? Die klopt zich op haar borst: wij hebben het goed gedaan, alle procedures zijn gevolgd, dit was de uitkomst dus het is goed zo.
Juiste procedure geeft nog geen juiste uitkomst
Maar dat is het nu juist: een procedure volgen, wil nog niet zeggen dat de beslissing die daaruit volgt ook de juiste is. Het is maar net welke criteria je in die procedure meeneemt, en hoe zwaar je elk van die criteria laat wegen.
Blijkbaar was het financiële plaatje het grootste criterium. Mijn collega Nelleke den Besten schreef in haar column afgelopen keer ook ‘Nostalgie betaalt geen rekeningen’. Dat doet het ook niet, dat klopt.
Toch vraag ik mij af of nostalgie de reden is waarom wij Nijkerkers dit nieuwe zwembad niet willen. Ik ben persoonlijk niet per se gehecht aan de locatie van Bad Bloemendal, maar zo’n kaal, uitgekleed zwembad op een stinkplek als nu gepland staat, dàt vind ik een gemiste kans. Het kan niet zijn dat dat een juiste uitkomst is.
Zorgen voor de toekomst
Maar genoeg over het zwembad, de procedures zijn naar de letter gevolgd volgens de gemeente, en het komt er. Hoe gruwelijk jammer en dom ook, want we gaan een hoop geld uitgeven aan iets dat niemand wil.
Mijn zorg is echter wel: gaan we dergelijke stommiteiten in de nabije toekomst niet veel vaker mee maken? Er moet bijvoorbeeld een beslissing genomen worden over een nieuwbouw of verbouw van het gemeentehuis. Hoe-wat-waar gaan we dat doen? En vooral: gaat er wel geluisterd worden naar de burgers – in de wetenschap dat je het uiteraard niet iedereen naar de zin kan maken? Komt er dan wel een beslissing waar tenminste het gros van de Nijkerkse bevolking het mee eens kan zijn?
Denken buiten ambtelijke kaders
Ik spreek regelmatig mensen die echt hart hebben voor Nijkerk, die Nijkerk naar een hoger plan willen tillen. Die goede ideeën hebben over hoe plannen voor de binnenstad, en voor een huis voor de stad, uitgewerkt zouden kunnen worden. Met oog voor de toekomst, maar met Nijkerks geschiedenis als basis. Onze historie is immers wat ons bindt, maar we willen met zijn allen naar een mooie toekomst.
Jammer genoeg zitten die mensen niet in de gemeenteraad. En waarom niet? Juist: omdat die er niet tegen kunnen dat alles dan in ambtelijke kaders uitgewerkt zou moeten worden. Mensen met visie denken bijna per definitie buiten de kaders. En dat moet ook: de wereld is nooit beter geworden van denken binnen de kaders van het bestaande.
Wat wél goed is, is de waarde van je geschiedenis bewaken. Maar geschiedenis en toekomst kunnen heel goed samen gaan. Daar zijn genoeg voorbeelden van te bedenken.
Onderzoek vanuit een standpunt
Wat binnen de politiek in mijn ogen te vaak gebeurt, is dat gemeenteraadsleden en politieke partijen op voorhand al een standpunt innemen, en dat geen procedure of onderzoek daar dan nog verandering in kan brengen omdat vanuit dat standpunt de criteria voor het onderzoek worden opgesteld. Dan krijg je dus situaties zoals met het zwembad: er wordt ergens naartoe gewerkt, wat al op voorhand bekokstoofd was. En vervolgens kun je je altijd achter ‘het volgen van de procedure’ verschuilen om je standpunt te verdedigen. Dat bijna de gehele Nijkerkse bevolking een andere visie heeft, doet dan niet meer ter zake.
Deuk in mijn vertrouwen
Al het ‘samen-aan-zet’ ten spijt, hoe graag ik ook zou willen, mijn vertrouwen in ambtelijke beslissingen heeft door recente ervaringen zoals hierboven beschreven, een deuk opgelopen die nauwelijks nog te herstellen is. En ik ben bang, dat dat voor veel Nijkerkers geldt. Dat is dan een neveneffect dat geen procedure had voorzien, maar harde realiteit is het wel. Politiek bedrijven met oogkleppen op, is politiek met verachting voor je achterban, en dat is een doodzonde.
Over Merit Roodbeen
Merit Roodbeen is opgegroeid met en tussen de boeken. Na haar studie Nieuwgriekse Taal- en Letterkunde heeft ze jarenlang gewerkt bij boekhandel Roodbeen, waar ze ook eigenaar van is geweest. Inmiddels heeft ze de overstap gemaakt naar de uitgeverij, en heeft ze haar eigen uitgeverij Nabij Producties. Ze woont sinds 1994 in Nijkerk met haar man Robert, met wie ze drie kinderen heeft.
LAAKBAAR
Vier columnisten midden in het werkgebied van nijkerk.nieuws.nl ontmoeten Nijkerk, Nijkerkerveen en Hoevelaken. Elke week een nieuwe column waarin je kunt lezen wat Nelleke den Besten, Merit Roodbeen, Monique van Rooyen – Staal en Wendy Traa bezig houdt.
Elke twee weken een nieuwe column online
