Slik verdorie dat kaartje in!

Foto: nijkerk.nieuws.nl

Soms is het heerlijk je druk te maken over kleine dingen. Hoewel het een ergernis is die al weer een beetje wegzakt (ik fiets weer vaker) laait de opwinding elke weer op als ik in de zakken van mijn jassen voel. Overal kaartjes van de Oosterpoort-parkeergarage.

Bij het theater in Ede stonden wij onlangs in een lange rij bij de parkeerautomaat. Daar was net een nieuw systeem ingevoerd met parkeren zonder kaartje. Erg efficiënt bleek deze digitale revolutie nog niet te zijn, want bij beide automaten stond een ‘mannetje’ om het publiek te helpen. Het schoot er echt niet van op. Voor ons stuurde een vrouw manlief terug naar de auto om hun kenteken in zijn geheugen te prenten (wat na twee keer gelukkig lukte). En ook voor bezoekers die de letters & cijfers op hun nummerplaat wel uit hun hoofd kenden, nam het parkeerproces veel te veel tijd in beslag. Ik ben absoluut voorstander van het digitaliseren van allerlei zaken. Hoe minder papier, hoe beter. Mits het werkt.

Sympathiek
In de grote steden heb ik vaak genoeg ervaren dat het kan: parkeren zonder kaartje. Maar ik herinner me ook de hoop stof die veranderingen in het Nijkerkse parkeersysteem in het recente verleden hebben doen opwaaien. Of er iemand is die zijn vingers wil branden aan een andere parkeernoviteit betwijfel ik dus, maar míj stoort het enorm dat ik na het parkeren in de Oosterpoortgarage altijd met mijn kaartje blijf zitten. Waarschijnlijk is dit nodig voor de winkeliers die de pijn van de parkeerkosten voor hun klanten willen verzachten. Wat natuurlijk supersympathiek is! Met je kaartje kun je het deel van de rekening dat de ondernemer belooft te betalen mooi verzilveren. Maar dat moet toch ook digitaal kunnen?

Tong
Als ik de parkeergarage binnenrijd, ben ik altijd onder de indruk van het technisch vernuft. Het systeem leest mijn kenteken en print ‘m op mijn kaartje. Maar bij het uitrijden bekruipt mij het gevoel dat datzelfde systeem zijn tong uitsteekt naar ons ‘digibeten’. Dat ik me totaal niet aangesproken voel, kan de slagboom niets schelen. Die gaat gewoon omhoog zonder mijn kaartje in te nemen. Want hij weet al ‘wie’ ik ben en dat ik betaald heb. Daar zit ik dan, met het zoveelste parkeerkaartje waar ik nooit meer iets mee doe.
Wat mij betreft mag het allemaal digitaal:
Je rijdt de parkeergarage in en krijgt GEEN kaartje.
Optioneel: bij het afrekenen bij winkeliers verzilver je de parkeerkorting door je kenteken op te geven (het moet toch technisch mogelijk zijn dat vriendelijke medewerkers dit digitaal voor je omzetten naar het eerste uur gratis?).
Bij de betaalautomaat typ je je kenteken nogmaals in om (het restant) te betalen.
Je rijdt papierloos (en fluitend) weer naar buiten.
En als het dan niet helemaal digitaal mag of kan, houd het dan gewoon helemaal oldskool. Maak ons niet belachelijk en slik verdorie dat kaartje in! Dan kun je het papier nog recyclen.

2016-18

Over Nelleke den Besten
Nelleke den Besten studeerde journalistiek, maar werkt momenteel als marketing-/communicatieadviseur bij een verzekeraar en als tekstschrijver. Met haar schrijfbedrijf Snars geeft zij een positieve betekenis aan het woord ‘snars’, dat doorgaans alleen in ontkennende vorm gebruikt wordt. “Ik snap er geen snars van” is verleden tijd, want haar teksten zijn helder, raak en effectief. Het is Nellekes ambitie de woorden van iedereen als niemand anders te schrijven.

LAAKBAAR
Vier columnisten midden in het werkgebied van nijkerk.nieuws.nl ontmoeten Nijkerk, Nijkerkerveen en Hoevelaken. Elke week een nieuwe column waarin je kunt lezen wat Nelleke den Besten, Merit Roodbeen, Monique van Rooyen – Staal en Wendy Traa bezig houdt.

Elke twee weken een nieuwe column online

Dossier:
Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen