Met nog twee wedstrijden te gaan in de Derde Klasse B zijn er voor Hoevelaken nog altijd theoretische mogelijkheden om kampioen te worden, maar na de doelpuntloze puntendeling tegen EFC ’58 in Ermelo zal het er in de praktijk wel op neerkomen, dat Hoevelaken op grond van de winst in de eerste periode in de nacompetitie moet uitkomen. De thuiswedstrijd tegen Zeewolde op 3 mei en de wedstrijd op verplaatsing tegen Elspeet een week later kunnen derhalve als een korte oefencampagne dienen, om in het nagerecht van de competitie toch nog één keer te vlammen.
Hoevelaken begon de confrontatie tegen EFC ’58 zonder drie vaste krachten. Barry de Winter begon met een lichte kwetsuur op de reservebank, terwijl aanvoerder Peter van der Weerd en doelman Sjoerd Kloppenburg helemaal langs de kant bleven. Daardoor was er voor het eerst dit seizoen een basisplaats voor Mick Bos, maar hij kreeg weinig gelegenheid om zijn klasse te tonen. De enige mogelijk moeilijke bal die hij op doel kreeg was een elfmetertrap in de extra tijd, maar de bal verdween naast het doel. In de eerste helft moest ook eenmaal redding worden gebracht, maar toen stond Jan Weyn met zijn brede borstkas op de juiste plaats op de doellijn.
Hoevelaken kreeg al na vijf minuten een dot van een kans, om de score te openen. Na een uitstekende steekbal verscheen Tom Buitink op een mooie positie voor het Ermelose doel, maar hij krulde de bal met zijn sterke voet net langs de paal. Dezelfde aanvaller kreeg na een half uur een bijna niet te missen kopkans, maar miste toch. In de 40e minuut kwam Ruud Kassenaar na een aardige aanval alleen voor de doelman, maar zijn ingeschoten bal verdween over het doel.
Tussen de drie kansen door had Hoevelaken het vooral moeilijk. Moeilijk met het harde droge veld, moeite met de stevige wind, moeite met de balbehandeling en moeite met het spel van EFC ’58, waarvan de spelers steeds kort op de tegenstander verdedigden. Kortom, tot goed voetbal kwam Hoevelaken niet, mede omdat bij een ogend gebrek aan vertrouwen vaker richting Mick Bos werd gevoetbald, dan richting het vijandige doel. Het was goed dat bij de schaarse aanvallen van EFC het vizier ook niet altijd goed stond, zodat de wedstrijd doelpuntloos naar de thee hobbelde.
Na de pauze viel er aan Hoevelakense kant meer te beleven. Het dichtst bij een treffer was Dennis de Haas, die de bal oppikte op het middenveld, ver kon doorlopen en met een niet al te hard schot voor veel gevaar zorgde. De bal stuiterde echter via de binnenkant van de paal het veld weer in.
Halverwege de tweede helft besloot hoofdcoach Jan van den Heuvel tot een massale wissel: drie man eruit, drie man erin. Lex van Middelaar, Barry de Winter en Simon de Boer betraden het veld voor Ruud Kassenaar, Joeri van den Hoeven en Ewoud van de Brug. Al snel leidde dat tot meer felheid, meer voetbal en meer gevaar, al konden uitgespeelde kansen niet worden genoteerd. Wel wat mogelijkheden, die een kans hadden kunnen worden, maar de grootste kans viel plotseling aan de kant van EFC. Hoewel Hoevelaken al een tijdje niets van EFC te duchten had gehad in aanvallend opzicht rukten de wit-zwarten in de extra tijd ineens massaal uit, waarbij Mark Buitink in het eigen strafschopgebied in de fout ging door een Ermeloër naar de grond te trekken. De toegekende strafschop was echter aan de gastheren niet besteed, want de bal verdween tegen de reclameborden. In plaats van een nederlaag zag Hoevelaken ineens nog winstkansen, maar uiteindelijk bleef het bij een dubbel blank en misschien was dat wel de terechte uitslag
bijdrage van Robert Kreuning
