Mijn dochtertje is bijna drie lentes jong. Op de eerste dag van de (meteorologische) lente vieren we haar verjaardag. Als vanzelf denk ik terug aan de periode waarin zij geboren werd. Ik zal je het bevallingsverhaal besparen, maar vertel wel dat ik graag thuis had willen ‘werpen’. Dan had ik als niet-Nijkerkse een echte Nijkerkse op de wereld gezet. En hoewel Lente het levenslicht zag in het ziekenhuis in Harderwijk, is dat laatste me aardig gelukt.
In september 2015 stelde D66-Kamerlid Koser Kaya Kamervragen aan minister Plasterk over de geboorteplaats van een kind. Zij wilde weten waarom de woonplaats niet kan worden vermeld in het paspoort van een kind dat in het ziekenhuis in een andere gemeente is geboren. Na de geboorte van Lente heb ik me ook wel eens gekscherend afgevraagd of de gemeente Nijkerk niet een paar kamers grondgebied zou kunnen claimen in het Moeder en Kind Centrum van het St. Jansdal. Dan had er namelijk ‘Nijkerk’ in haar paspoort gestaan.
Zelf moet ik altijd ‘Leiden’ antwoorden op de vraag waar ik geboren ben. En er dan meteen bij uitleggen dat dat in het ziekenhuis was en dat mijn ouders destijds in Katwijk woonden. Maar goed, als iemand vraagt waar ik vandaan kom, is mijn antwoord sowieso ingewikkeld, want ik ben redelijk vaak naar een andere plaats verhuisd. Toch vind ik het plan van Kaya – waarvan ik geen idee heb of en hoe het is afgelopen – niet perse een goed idee. Je ontneemt een kind er misschien ook een verhaal mee. Als er bijvoorbeeld Dirksland op zijn paspoort staat, omdat zijn ouders een paar weken voor zijn verwachte geboorte op een Roompot Vakantiepark waren toen hij plotseling zijn entree maakte in het leven. Of een vergelijkbaar verhaal op een nog exotischer bestemming. Het is toch zoals het is.
Gelukkig zit je binding met een stad niet in de plaats die op je identiteitsbewijs staat. Dat heeft Lente het afgelopen jaar wel bewezen. In haar derde levensjaar nam haar taalontwikkeling een flinke spurt. Moesten we haar in december 2014 – getuige een filmpje – de zin ‘Tien. Euro. Voor. Het. Glazen. Huys.’ nog woord voor woord voorzeggen, nu rollen er hele redevoeringen van haar tong. Heerlijk om naar te luisteren. En juist in haar spraakwaterval ligt het onomstotelijke bewijs dat zij zich thuis voelt in de stad waar ze opgroeit. Laatst liep ik met haar over de parkeerplaats op het Wheemplein, toen ze zei: “Mama, hoor ik nou de mooiste toren van Nederland?” Case closed, mijn dochter is een Nijkerkse. Ze hoorde de klok luiden en wist precies waar de klepel hing.
Over Nelleke den Besten
Nelleke den Besten studeerde journalistiek, maar werkt momenteel als marketing-/communicatieadviseur bij een verzekeraar en als tekstschrijver. Met haar schrijfbedrijf Snars geeft zij een positieve betekenis aan het woord ‘snars’, dat doorgaans alleen in ontkennende vorm gebruikt wordt. “Ik snap er geen snars van” is verleden tijd, want haar teksten zijn helder, raak en effectief. Het is Nellekes ambitie de woorden van iedereen als niemand anders te schrijven.
LAAKBAAR
Vier columnisten midden in het werkgebied van nijkerk.nieuws.nl ontmoeten Nijkerk, Nijkerkerveen en Hoevelaken. Elke week een nieuwe column waarin je kunt lezen wat Nelleke den Besten, Merit Roodbeen, Monique van Rooyen – Staal en Wendy Traa bezig houdt.
Elke maandag een nieuwe column online
