INGEZONDEN BRIEF: Verhongeren of verloederen…

Ik heb de voorgestelde begroting voor 2015-2018 van het college van B&W gelezen.

Citaat: “Gelet op het beschikbare budget moeten er keuzes worden gemaakt voor versoberingen van het huidige beleid. Het college heeft de verschillende mogelijkheden gewogen en stelt nu onder andere voor om te bezuinigen op schoonmaakhulp (Huishoudelijke Hulp 1). Deze lichtste vorm van schoon-maakondersteuning zal niet meer door de gemeente vergoed worden. Dit levert een bezuiniging van 1,5 miljoen euro op. Dit betekent dat circa 545 inwoners dit zelf moeten gaan betalen. Het college wil 750.000 euro beschikbaar stellen voor een overgangstermijn en zorgvuldige afbouw in 2015.”

In het citaat hebben ze huishoudelijke hulp 1 ‘schoonmaakhulp’ genoemd. Tactisch gekozen bewoording. Schoonmaakhulp wordt vaak door gezonde mensen ingeschakeld als ze een drukke baan hebben en geen tijd voor de schoonmaak. Niet omdat ze ziek zijn en het niet zelf kunnen. Voor hen is het een luxe. Voor mij, en veel andere chronisch zieken, ouderen en gehandicapten, is het echter geen luxe maar bittere noodzaak! Mijn huishoudelijke hulp heeft ook een signalerende functie. Is dus meer dan een simpele schoonmaakster.

Ik ben een alleenstaande vrouw met een progressieve vorm van multiple sclerose, geheel rolstoelafhankelijk en kan bijna niets meer. Sinds enkele jaren krijg ik vanuit een thuiszorgorganisatie huishoudelijke hulp, de HH1. In juli, toen iedereen een nieuw besluit kreeg, ging de gemeente niet meer over uren maar doelen spreken. En zonder keukentafelgesprek thuis, kreeg ik een besluit met de doelen: een ‘schoon en leefbaar huis’ en ‘schone en draagbare kleding’. De thuiszorgorganisatie meldde mij dat ik een uur minder hulp zou krijgen. Na heen en weer gebel, kwam er iemand van de thuiszorgorganisatie praten. En wat bleek? Deze mevrouw schrok ervan hoe weinig ik nog kan en regelde uitbreiding in plaats van inkrimping. Ik was opgelucht.

Maar nu vrees ik dat ik blij ben gemaakt met een dooie mus. Ik kan nu nog een paar maanden genieten van mijn ‘schone en leefbare huis’ en mijn ‘schone en draagbare kleding’. Misschien iets langer omdat het college kiest voor ‘een zachte landing’. Klinkt zo aardig, maar het is een keiharde landing voor mij en die andere circa 545 Nijkerkers.

Als het college van B&W haar zin krijgt, is HH1 over een paar maanden helemaal voorbij.

De gemeente Nijkerk verliest met dit beleid haar sociale gezicht. Makkelijk wordt er gezegd dat je het maar zelf moet oplossen. Want de gemeente kan wel zeggen dat ik zelf hulp moet gaan inkopen, maar hoe doe ik dat? Net als vele andere chronische zieken en gehandicapten leef ik enkel van een WIA uitkering. Door afschaffing van de huishoudelijke hulp ga ik er gemiddeld 300(!) euro per maand(!) op achteruit. Ik moet namelijk zelf de zorg van de thuiszorgorganisatie gaan betalen. En dan heb ik het nog niet eens over andere maatregelen die het kabinet genomen heeft: de afschaffing van de Wet Tegemoetkoming Chronisch zieken en Gehandicapten en de Compensatie Eigen Risico die mensen zoals ik ook keihard treft. Na betaling van alle vaste lasten houd ik nu net genoeg over voor de boodschappen (eten, verzorging, huishouden) en eigen bijdragen voor medicatie. En dan is het op. Hoe moet het dan als ik straks hulp moet inkopen?

Zo zullen er meer kwetsbare inwoners van Nijkerk zijn die straks voor een groot probleem staan.

Over het Sociaal Domein staat in het artikel van Nijkerk Nieuws het volgende: “Ook daar moeten harde keuzes gemaakt worden en als het aan wethouder Klein ligt, ligt daarbij de nadruk op de zorg. Die moet behouden worden en dan moet er op huishoudelijke hulp maar bezuinigd worden.” 

Als ik dit zo lees, krijg ik het idee dat wethouder Klein huishoudelijke hulp 1 blijkbaar niet ziet als zorg. De gemeente zegt ‘zorg dichtbij’ te brengen en ‘maatwerk’ te leveren. Loze kreten. Het enige maatwerk waar het college mee bezig lijkt te zijn, is maatwerk voor de gemeentefinanciën. 

Ik nodig graag wethouder Klein uit bij mij langs te komen voor een ‘keukentafelgesprek’.  Dan zal ik haar laten zien en uitleggen waarom voor mij huishoudelijke hulp wel degelijk zorg is en zelfs medisch noodzakelijk. Dan kan ze misschien ook de volgende vraag beantwoorden: Het budget voor thuiszorg gaat van 100% naar circa 60%. Wat gebeurt er met die 60% als de gemeente de huishoudelijke hulp helemaal stopt? Waar blijft dat geld? En nog een vraag voor haar: gaat Nijkerk het door Van Rijn extra beschikbaar gestelde geld voor huishoudelijke hulp aanvragen? En zo ja, waarom moet die HH1 dan weg?

Totdat al die vragen voor mij beantwoord zijn, blijf ik me zorgen maken over de keuze die ik straks moet maken. Of ik moet in 2015 verloederen omdat mijn huis niet meer wordt schoon gemaakt, of ik ga verhongeren omdat ik geen geld meer voor de boodschappen heb. Verhongeren of verloederen… Is dat een sociale keuze?