ELSPEET – De hoofdmacht van sc Hoevelaken mag zondag naar Medal Plaza. Dat is het gevolg van de 3-1 overwinning op Elspeet.
Dit resultaat is vergelijkbaar met het behalen van een medaille op het Olympische onderdeel mogul. Wie deze tak van sport kent, kan een inschatting maken van de gesteldheid van het Hoevelakense hoofdveld, waarop de hoofdrolspelers zaterdag hun kunsten mochten vertonen. Hoofdtrainer Harry Oussoren gebood zijn mannen na een aantal lange halen om te blijven voetballen, maar op de akker hobbelde de bal van de ene heuvel naar de andere.
Van goed veldspel kon voor Hoevelaken nauwelijks sprake zijn. Voor de gasten uit Elspeet was dat een geluk bij een ongeluk, want na een kwart wedstrijd had het duel eigenlijk al beslist moeten zijn in Hoevelakens voordeel. Toen Elspeet na een half uur ook nog afscheid moest nemen van hun doelman, die bij een reddingspoging zijn schouder uit en in de kom voelde gaan, leek het duel voor Hoevelaken een uitgelezen mogelijkheid om aan het doelsaldo te werken. De overwinning kwam weliswaar nauwelijks in gevaar, maar het scorebord had zeker vaker aan het werk kunnen worden gezet. Net als de invaller doelman, een veldspeler, die veel te weinig op de proef werd gesteld.
Hoevelaken kwam vanuit een hoekschop al na een kwartier op voorsprong. Rudy Baalman, die zowel het net als zijn draai inmiddels lijkt te hebben gevonden, kopte de bal in vrije positie hard in de touwen. Drie minuten later had hij de stand op 2-0 kunnen tillen. Op het hobbelige veld schoot de sluitpost van Elspeet de bal onvoldoende weg. Rudy Baalman nam de bal op de rand van het strafschopgebied vanuit de halve draai op zijn schoen en leek de stand te verdubbelen. De bal ging kansrijk richting het verlaten doel, maar vervolgde zijn weg na de stuit over de doellat.
Het doorduwen van Hoevelaken bracht de gastheren vlak voor het rustsignaal toch op de bevrijdende 2-0. Na een handsbal mocht Joeri van den Hoeven aanleggen voor een vrije trap op de rand van het strafschopgebied. Met zijn ‘gouden’ linker krulde hij de bal om de muur, waarna de invaller doelman de bal ‘onvakkundig’ met de voet trachtte te stoppen.
In de tweede helft was het wachten op de 3-0, die lang in de lucht hing. De aanvallen werden echter te vaak te lang doorgevoerd, waardoor zowel het gevaar als de kans om de doelman te verschalken als sneeuw voor de zon verdwenen. Zoals bekend treedt dan een oude voetbalwet in werking en zo kon Elspeet op driekwart van de wedstrijd via een rake kopbal iets terugdoen: 2-1.
Deze treffer bracht kort de spanning in de wedstrijd terug, mede omdat Elspeet zich in de tweede helft comfortabeler voelde dan voor de rust. De tijdspanne van spanning duurde echter twee minuten. Na een fraaie voorzet van Randy Gerritsen raakte Rudy Baalman de bal half vallend vol op de schoen en maakte daarmee het mooiste doelpunt van de wedstrijd. Het was dan ook niet voor niets, dat de spits van Hoevelaken werd uitgeroepen tot “Man van de Wedstrijd”.
“Ik was blij dat het afgelopen was”, zei de topschutter van de dag. “De wedstrijd had niet nog een minuut moeten duren. Ik was kapot”.
Komende zaterdag reist Hoevelaken naar Otterlo, waar het de laagvlieger met dezelfde naam treft in een wedstrijd, die in december 2017 werd afgelast. Otterlo won met 4-1 van ‘runner-up’ Batavia ’90, een klinkend resultaat. Of dat iets zegt over de komende tegenstander zal de tijd leren, want Elspeet, een nog lagere vlieger, won twee duels voorafgaande aan die tegen Hoevelaken. De bal is rond en dat zal die zaterdag in Otterlo ook zijn.
bijdrage van Robert Kreuning
