Je komt halverwege de tweede helft bij een royale, veilig lijkende 3-0 voorsprong het veld in, dan kun je niet bevroeden dat je twintig minuten later belangrijk bent met de uiteindelijke winnende treffer.
Het overkwam zaterdag Daniël Bezembinder, normaal onder contract bij Hoevelaken JO19-1, die na een communicatiefout tussen de laatste man en de doelverdediger van Rood-Wit ’58 zijn schoen tegen de bal mocht zetten en Hoevelaken een gevoel van euforie kon bezorgen.
Dat het zo ver had kunnen komen was na afloop van de wedstrijd echter het gesprek van het moment. Tot een kwartier voor tijd was er niets aan de hand en koesterde Hoevelaken een veilige 3-0 voorsprong tegen een opponent, die na deze ruststand in de tweede helft niet echt meer aanzette. Vanuit het niets kwam de ploeg uit Krachtighuizen in de 75e minuut echter op 3-1 en twee minuten later stond er na een workshop ‘open huis’ ineens de 3-2 op het scorebord.
Vervolgens riep weer twee minuten later doelman Sjoerd Kloppenburg loeihard ‘ikke’ om vervolgens niet de bal te raken, maar wel de opponent neer te sabelen. Geel voor de sluitpost (Scheidsrechter Marsman na afloop: “Weliswaar kwam de doelman onbesuisd uit, maar het was een voetballende overtreding en dat is geen reden voor rood.”) en een strafschop voor Rood-Wit. De Hoevelakense doelman kon zijn fout in het onderlinge duel niet goedmaken en zo stond het in slechts vier minuten tijd van 3-0 ineens 3-3. Gelukkig had Hoevelaken een GoudDaantje in Daniël Bezembinder, die ineens belangrijker werd in deze wedstrijd, dan bij zijn entree zo’n twintig minuten daarvoor gedacht.
Net als in de uitwedstrijd tegen Barneveld vorige week (4-5) scoorde Hoevelaken in de veertiende minuut. Het verschil met de week daarvoor was, dat dit voor Hoevelaken de voorsprong betekende en in Barneveld de eerste gelijkmaker. Aanvoerder Pascal de Jong greep uitstekend in op het middenveld, ging vervolgens met enkele zevenmijlspassen de nodige meters voorwaarts, om daarna Ruud Kassenaar in stelling te brengen. De rechter flankaanvaller bracht de bal in één keer voor het doel, waar Joeri van den Hoeven hoog boven de verdedigers uittorende en de bal onhoudbaar inkopte.
Rood-Wit, dat tot dan toe aardig meevoetbalde, leek daarmee aangeslagen. Hoevelaken kwam meer en meer in de wedstrijden en zag doelpuntenmaker Joeri van den Hoeven knielend op de paal koppen. In de 34e minuut mocht Michel van de Bunt doorbreken, maar hij werd in kansrijke positie binnen de beruchte lijnen gevloerd. Ruud Kassenaar was er als de kippen bij om na lange tijd zijn specialiteit weer eens te tonen. De voormalige ‘koning van de dode spelmomenten’ schoot onverbiddelijk raak: 2-0.
Een extra treffer voor de rust zou de manschappen wat meer rust geven voor het vervolg van de wedstrijd en die kwam er ook. Vrije verdediger Ewoud van de Brug, weer ijzersterk op dreef vandaag, schoot van afstand op de paal, waarna Joeri van den Hoeven de terugspringende bal alsnog in het net kon werken.
Na rust leek de wedstrijd gespeeld. Het eerste half uur was Hoevelaken heer en meester, met een aantal fraaie aanvallen, die kansen en mogelijkheden opleverden. De mooiste was een aanval over rechts, waarbij Ruud Kassenaar de bal strak voorgaf en Patrick Kloppenburg de bal hard inkopte, maar wel net buiten de palen zag belanden.
De wedstrijd leek als een stille zaterdag naar het einde te kabbelen, totdat Hoevelaken ineens met zijwind te maken kreeg. Het verloop van het restant van het duel is hierboven beschreven en zo kon er toch met een brede grijns van het veld worden gestapt. Op naar een vrolijk Pasen.
Volgend week wacht Batavia ’90. Liefhebbers van doelpunten wordt aangeraden zeker de reis naar Lelystad te ondernemen, want met de chronologische uitslagen 3-2, 4-5 en 4-3 zijn er gemiddeld zeven treffers per duel te noteren bij de laatste drie wedstrijden, waarbij de hoofdmacht van sc Hoevelaken betrokken was.
bijdrage van Robert Kreuning
