Melk of muntthee tijdens de lunch? Het zal je tafelgenoten worst wezen.
Maar een sapje bestellen tijdens een borrel? Dan is het al gauw: ‘Ah joh, doe effe gezellig, neem een biertje.’ Tja, uit welk vaatje tap je dan?
De praktijkondersteuner van de huisarts zegt: ‘Je kunt écht winst behalen als je minder alcohol drinkt.’ Ik ben bij haar op gesprek omdat mijn cholesterol te hoog is. Een confronterend en ongemakkelijk advies. Een biertje – met dit verkleinwoord wordt nooit één biertje bedoeld – is het smeermiddel in mijn sociale leven. Alcohol minderen? Ik hoor de reacties al: doe effe gezellig.
Jaren geleden zat ik op het tennisterras. Bier, bier, plezier. Aan het eind van de middag zeg ik: ‘Dit wordt mijn laatste jongens, Elly wacht op me met eten.’
Een moment later zegt een terrasgenoot – laten we hem Peter noemen: ‘Ben, ik ga nog een rondje halen, voor jou ook?’
‘Nee, ik drink deze nog en ga dan naar huis.’
Even later zet Peter zijn bestelling op tafel. Eén biertje teveel. Hij speelt de vermoorde onschuld: ‘Sorry, ik was even vergeten dat jij niet meer hoefde.’
Afwijzen voelt als vechten tegen de bierkaai. ‘Nou, toe maar dan.’
Grijnzend schuift hij het bier naar me toe.
Als ook dit glas leeg is, sta ik op. Het eten thuis staat al wortel te schieten.
‘Ho wacht even,’ zegt Peter, ‘ik heb net een rondje gehaald, nu ben jij aan de beurt.’
Even later sta ik aan de bar voor mijn bestelling. En ja, ook maar eentje voor mezelf.
Wie doet dit niet? Ook mijn moeder stond op verjaardagen met de jeneverfles boven het kelkje van ome Piet. Hij had dan al drie keer gezegd dat hij genoeg had gehad.
‘Ach Piet, dat lust je best’, zei ze dan.
En vol was het glas weer.
En ik? Ik deed er net zo hard aan mee. Met een persoonlijk dieptepunt in militaire dienst. We waren net aan onze dienstplicht begonnen, de pikorde in de groep was nog niet bepaald, iedereen wilde ‘erbij horen’. Eén jongen lukte dat maar matig. Op een vrije avond ging de cognacfles rond. Ik zette de fles aan mijn mond, maar hield mijn tong voor de opening. Het leek of ik dronk. De rest deed dat ook. Ik gaf de fles door aan de jongen. Die klokte de cognac wél naar binnen, want ja, iedereen deed het toch? Later op de avond loeide de sirene van een ambulance over het kazerneterrein. De jongen werd in coma naar de IC gebracht.
Ik schrok me het lamlazerus. Als hij het niet zou overleven, zou ik medeverantwoordelijk zijn. Zielsgelukkig was ik toen hij zich weer meldde. Sindsdien ben ik huiverig voor spelletjes met sterke drank.
Ik wil graag vitaal oud worden, het liefst zo lang mogelijk zonder pillen, daar wil ik mijn best wel voor doen. Ik volg het advies van de praktijkondersteuner en ga naar de Albert Heijn. Tot mijn verrassing zie ik een schap vol met 0.0-biertjes. Alcoholvrij en alcoholarm bier roept geen Buckler-hoon meer op. Sterker, een alcoholarm speciaalbiertje is hip. Ik probeer ze allemaal. Als favoriet komen Van de Streek (Playground) en Jopen (IPA) uit de bus. Dat was ruim twee jaar geleden. Drinken met mijn maten was nooit een probleem, drinken met mate is dat ook niet. Het gaat me gemakkelijker af dan gedacht. Ik voel me fit, slaap als een roos en hoef geen pillen voor mijn cholesterol. En wie weet hou ik zo ook mijn brein een beetje scherp. Want eh… wie zei ook alweer dat drank slecht is voor je geheugen?
Meer blogs lezen van Ben? Koop hier: ‘Navelknagertje en 100 andere verhalen’.
Tekst nodig? Laat woorden werken. Ben Tekstschrijver uit Hoevelaken schrijft voor alle sectoren, zorg en welzijn is zijn specialiteit.
Meer informatie? Meer blogs lezen? Kijk op mijn site. Nooit meer een blog missen? Word vaste lezer. Meld u aan via de website.
