Voor de beroemde Middeleeuwse straatjes van Palma de Mallorca hebben we geen oog, eerst de fiets repareren.
De dame van de fietsverhuur draait de schroeven onder onze zadels halfbakken aan. Bewust? Na een paar meter schiet mijn zadel heen en weer of ik op een rodeostier zit op de kermis. Bij Elly openbaart de ‘sabotage’ zich subtieler. Na kilometers ploeteren tegen de wind in.
We gaan fietsen van Ca’n Pastilla, langs de kust, naar Palma de Mallorca, de hoofdstad van Mallorca. De dame van de fietsverhuur reageert chagrijnig als de betaling niet lukt. Twee bankpassen en een visa card weigeren dienst. Korzelig zegt ze dat het aan de chip van onze passen ligt. Aan de rand beschadigd, zegt ze. Alle drie.
Snibbig verwijst ze ons naar een pinautomaat in de buurt. Die heeft geen moeite met onze chip, niks aan het handje met het randje. Weer terug concludeert Elly dat het dus toch aan haar machine ligt. ‘Your machine is broken’, zegt ze.
De dame doet of ze het niet hoort en loopt ons voor naar de fietsen. Ze zucht als we haar vragen onze zadels op hoogte te stellen. Ze draait de schroeven slapjes aan en verdwijnt zonder een woord te zeggen.
Na vijf meter fietsen op de boulevard zwiept mijn zadel al heen en weer. Een tiental toeristen zien me bij elke pedaalslag van links naar rechts slingeren. Ik ga terug. Een collega van de fietsfeeks lacht vriendelijk en draait mijn zadel goed vast.
Een tiental kilometers is de zeewind onze tegenstander. Plotseling wordt in de buitenwijk van Palma Elly het fietsen onmogelijk gemaakt: haar zadel zijgt als een plumpudding naar beneden. Toeval? Het zadel móet omhoog voor we terugfietsen. Puffend slepen we ons door het oude stadsdeel, op zoek naar een Rent-a-Bike. Voor de beroemde Middeleeuwse straatjes hebben we geen oog, eerst de fiets regelen, dan uitrusten op een terras.
In een beroemde scène van de Britse komediegroep Monthy Python fietst minutenlang een fietser door een woest en ledig landschap. Totdat de fietser met luid gesis tot stilstand komt. Een lekke band. Maar kijk nou, midden in de woestenij, pal naast hem: een fietsenmaker. Ook nu staan we onverwacht bij onze ‘bicycle repairman’. De Rent-a-Bike ligt verscholen achter een donker raam, boven een restaurant. Het terras lonkt.
In een donkere winkel loop ik tussen de fietsen door naar een hoge balie achter in de zaak. Geen teken van leven. Op zoek naar een bel buig ik over de balie en kijk op een kortgeknipte zwarte kruin. De fietsenjongen kijkt ingespannen naar het schermpje op zijn telefoon? Een Netflix-serie? Porno?
‘Hi…’, fluister ik voorzichtig.
Hij springt op met ogen zo groot als mandarijnen, het woord ‘apelazerus’ krijgt ter plekke een nieuwe dimensie. Zijn chef? Gelukkig nee, een klant. Opgelucht draait hij het zadel van Elly’s fiets muurvast.
Op het terras komen we tot de conclusie dat de dame van de fietsverhuur ons met een ‘boobytrap’ op pad stuurde. De vraag is of haar sabotagedaad zonder gevolgen kan blijven.
Tekst nodig? Laat woorden werken. Ben Tekstschrijver uit Hoevelaken schrijft voor alle sectoren, zorg en welzijn is zijn specialiteit.
Meer informatie? Meer blogs lezen? Kijk op mijn site. Nooit meer een blog missen? Word vaste lezer. Meld u aan via de website.
