Bestuur atelierroute kijkt tevreden terug
Het bestuur schrijft: "Een mooi resultaat haal je met zijn allen. Onze dank gaat dan ook uit naar de deelnemers, sponsoren, vrijwilligers en bezoekers!
Wij kijken terug op een mooie openingsavond met een mooie informele opening door onze burgemeester en daarna de strijd in quizvorm om een banaan op een plankje. En ook nog een onverwachte en mysterieuze dolfijn die op meerdere plekken in Nijkerk opdook om de aandacht te vestigen op o.a. de Atelierroute.
Een ongekend aantal deelnemers en groot aantal bezoekers. Het weer werkte mee waardoor veel bezoekers te voet of met de fiets de ateliers kwamen bezoeken. Tijdens de route zagen wij ook ineens “Martin Brozius” overal verschijnen in een soort ‘Fotografeer je rot’. (Alle foto's kijken? Klik hier.)
Belangstelling voor kunst en het zelf creatief bezig zijn kan niet vroeg genoeg beginnen. Het was dan ook mooi dat de basisschool Het Baken meedeed. Zo kunnen wij ook onze jeugdige inwoners bereiken.
Onze columnist Hans den Haan beschreef hoe hij deze editie beleefde
In het weekend van 17 en 18 mei vond hij weer plaats. De Nijkerkse Atelierroute. Dit keer de vijftiende editie. Hij ging op vrijdagavond van start met de bijeenkomst van de kunstenaars in het UVV-gebouw. Iets waar ik als deelnemer me altijd weer op verheug.
Op weg daarnaartoe, op de Amersfoortse weg, zagen wij een jonge vrouw fietsen met een schilderij in haar hand. Ik zag een realistisch geschilderde uil. Ook een deelnemer. De vrouw, niet de uil. Het leek mij een riskante onderneming, zo fietsen met een top-kunstwerk. Al konden de verkeersdeelnemers wel alvast genieten van dit voortreffelijke kunstproduct. Het was Evelien Simon die daar fietste.
Bij aankomst bij het UVV-gebouw was er weer de gebruikelijke nervositeit. Zou er nog wel een parkeerplek zijn? Maar die was er.
Er waren 66 deelnemers. Zouden die allemaal wel in het UVV-gebouw passen? Dat viel mee. Blijkbaar was er één kunstenaar niet gekomen.
De kunstwerken van de deelnemers waren al opgesteld. Iets wat mij verleidde tot een ogenblikkelijke rondgang. Zoveel kwaliteit. Wat hebben wij veel goede kunstenaars in en rondom Nijkerk. Ik zou hen graag allemaal een pluim geven. Maar dan wordt mijn artikel wel wat lang.
Bij binnenkomst kregen we allen een gekleurd papiertje uitgereikt. Die blaadjes hadden van doen met een quiz later die avond. Voor wie het wil weten: ik had een roze papiertje. Maar ik wist later ook een blauwe te bemachtigen. Roze is niet mijn favoriete kleur.
Het begon met het welkomstwoord van onze voorzitter Willem van Vliet. En daarna was onze nieuwe burgemeester mevrouw Tinet de Jonge-Ruitenbeek aan de beurt. Het voert te ver om haar toespraak hier compleet af te drukken. Maar zij kan haar woordje doen. “Hoe kan kunst je raken? Hoe wordt kunst ontvangen? Het effect kan levensveranderend zijn.” Enzovoort. Het was mij duidelijk: ze had het over mijn schilderijen.
Uiteindelijk belandde ik toch aan de roze tafel. Dat wil zeggen: voor de mensen met een roze papiertje. Op die tafel stonden lekkere bonbons. Dus dat werd genieten. Een super-donkerbruine, mijn favoriete bonbonkleur, lag helaas op een andere tafel.
En dan de quiz. Geleid door Marco van der Wielen. Wat kan hij zoiets goed. Het was genieten. Dat de televisiewereld hem nog nooit ontdekt heeft als quizmaster.
De hoofdprijs was een banaan. Opgeplakt met tape en keurig ingelijst. Daar gingen we voor.
De kunstquiz bestond uit zes keimoeilijke meerkeuzevragen. Zoals: Hoeveel eieren liggen er op het Molenplein? Welk van de afgebeelde beelden staat niet in Nijkerk? En wat is er vreemd aan het Vredesmonument langs de Oude Barneveldseweg bij de Beulenkamperweg? De antwoorden ga ik jullie niet geven.
De banaan werd uiteindelijk door ons team gewonnen. Ondanks mijn aanwezigheid erin. Hij werd onder iedereen verdeeld.
Bij het verlaten van het UVV-gebouw kregen alle kunstenaars weer de gebruikelijke tas mee met onder meer een vlag, routeboekjes, naamspeldjes en goede zin. Wat mij altijd ertoe brengt bij thuiskomst ogenblikkelijk te onderzoeken wat er allemaal nog meer in zit. Geen lunchpakket dit keer.
En dan de Atelierroute zelf. Daarvan kan ik geen totaalverslag geven. Want, zoals gezegd, was ik een van de deelnemers. Samen met mijn partner Emmy Schultz exposeerde ik in het creativiteits- en artisticiteitscentrum De Brink, zoals ik het altijd noem. Ik met mijn surrealistische schilderijen en Emmy met haar foto’s.
Een werkstuk van Emmy Schultz Photography & Fine Art
Een werkstuk van Hans den Haan
Dit omdat op mijn huisadres in Corlaer doorgaans nooit een mens komt kijken. Dus dan maar bij De Brink. Als ze dan voor de andere kunstenaars komen, dan moeten ze ook langs mijn schilderijen lopen. Soms tegen wil en dank.
Mocht er in Nijkerk nog één kunstenaar zijn die dit jaar niet heeft meegedaan: één advies. Doe volgend jaar wel mee. Al is het maar om je zelf gemaakte theelepels te laten zien. Het is echt een belevenis.
Want wat is het leuk om met mensen over je werk te praten. En dan ga ik het hier natuurlijk niet specifiek over mijn schilderijen hebben. Als één van de 66.
Nou ja: één ding. De meeste mensen die zich er toch aan wagen, komen vooral met één vraag: hoe verzin je het? Tja, dat weet ik zelf ook eigenlijk niet.
We hadden bij De Brink die twee dagen zo’n tweehonderd bezoekers. Een mooi resultaat. Maar met 45.361 bewoners van de gemeente Nijkerk, hadden het er nog wel wat meer mogen zijn. Dus Nijkerkers: ga volgend jaar met z’n allen kijken. Het is de moeite waard.
