Zijn ouders zijn trots en verwonderd en Donny van de Beek zelf glunderde van oor tot oor. Een terugblik op een paar dagen voetbal.
“Weet je wat zo vreemd is? Ik kijk al 42 jaar Studio Sport en dan zie je nu opeens zomaar je eigen zoon op het televisiescherm langskomen.” Na afloop van een etentje, dat Ajax-debutant Donny van de Beek spontaan voor intimi organiseerde, lijken zijn ouders André en Gerdina van de Beek zich zondagavond nog niet te beseffen wat hun zoon de afgelopen week is overkomen. Eerst kruiste de invalbeurt van Donny tijdens de gewonnen Europaleague-wedstrijd Celtic – Ajax hun pad en vervolgens mocht hun zoon drie dagen later negentig minuten lang zijn debuut beleven in de vaderlandse voetbalcompetitie tegen PEC Zwolle. Verwondering en een gevoel van trots maken zich meester van hen en het is moeilijk deze een plek te geven. Pas nadat ze weer thuis hun zoon in de armen hebben kunnen sluiten, glijdt de hectiek van een emotionele week als een deken van hen af.
‘Hier heb je dan altijd voor getraind en alles voor gelaten om in Ajax 1 te komen,’ blikt vader Van de Beek terug op de afgelopen dagen. Vele jaren lang was hij met zijn vrouw Gerdina de steun en toeverlaat van Donny. Na een grandioze tijd bij Veensche Boys, zagen zij hun dreumes van Ajax D3 opkrabbelen naar een basisplaats in de hoofdmacht van de Amsterdamse club. Het doel bereikt? ‘Nee, dit is eigenlijk pas het begin. Nu start het echt.’
Maandagavond 23 november hoorden zijn ouders dat Donny mee mocht naar Celtic. In korte tijd moest van alles worden geregeld. Gerdina: ‘Dinsdag moest ik van alles regelen om in Celtic te komen. Dat was echt een spoedklus. Er waren nog maar een paar tickets vrij. En we moesten ook van alles regelen voor het werk, want op donderdag en vrijdag is het altijd erg druk.’ Donderdag is het gezin naar Schotland gereisd en kwam het besef dat een Europees debuut niet lang op zich deed wachten. Pa van de Beek: ‘Dat Donny mocht invallen tijdens Celtic, was echt een droom. We hebben ook heel veel reacties ontvangen. Het was niet normaal, zoveel berichtjes. Het was zo mooi dat iedereen in Nijkerkerveen en omstreken heeft meegeleefd. Dat was ongelooflijk en niet te bevatten. Het was ook niet normaal dat op de avond dat Donny mocht invallen tegen Celtic café ’t Laakje en de kantine van Veensche Boys op zijn kop stonden. Het hele dorp leefde mee.’
De mallenmolen waarin Donny zich bevond draaide op volle toeren. Nauwelijks bekomen van het Europese avontuur mocht hij zich gelijk vrijdagmorgen aansluiten bij de A-selectie van Ajax. Donny kreeg zaterdag na de training te horen dat hij in de basis stond tegen PEC Zwolle. En probeer dat maar eens stoïcijns voor je te houden als je ’s middags over het complex van Veensche Boys kuiert tijdens de wedstrijd van de plaatselijke favoriet tegen Hierden. Van de Beek: Dat is natuurlijk helemaal prachtig. Reken maar dat alle familie en vrienden met tranen in de ogen hebben gezeten. Als je ook ziet wat hij er allemaal voor heeft gedaan en als het dan uiteindelijk uitkomt… De entourage bij Celtic was prachtig, maar dat hij vandaag negentig minuten lang heeft meegespeeld tegen PEC Zwolle is fantastisch. Ik kan niet kiezen wat ik mooier vond. Het waren twee totaal verschillende situaties.’
Donny glunderde zelf van oor tot oor. ‘Een droomweek was het natuurlijk. Eerst die minuten op Celtic Park mee mogen pakken en nu negentig minuten tegen PEC Zwolle. Daar ben ik heel blij mee. Ik denk dat ik wel goed gespeeld heb.’ Het was opmerkelijk om te zien hoe eenvoudig de jongeling tegen PEC negentig minuten lang overeind bleef. „Ik wist wel dat ik het kon”, zegt Van de Beek zonder twijfel. „De jongens hebben me goed geholpen. Davy Klaassen en Nemanja Gudelj zeiden steeds: je moet dit doen of je moet dat doen. Zij coachten constant, dat was fijn.’ Vader André van de Beek valt hem bij: ‘Ik wist wel dat hij het zou volhouden, maar niet dat hij negentig minuten zou spelen. Ik zag wel een kwartier voor tijd dat Donny een beetje moe werd en het had best gekund dat Frank de Boer hem er misschien uit zou halen. Maar Donny is iemand die zichzelf drie keer over een dood punt heen kan helpen in een wedstrijd. Die loopt zo ongelooflijk veel kilometers. Dat is gewoon niet normaal.’
Donny van de Beek is inmiddels een volwassen vent geworden, maar op de niet aflatende steun van zijn ouders kan hij blijven rekenen. Moeder Gerdina: ‘Alles blijft hetzelfde. Er verandert niets. Morgen is het gewoon weer maandag en gaan we weer allemaal naar het werk. Donny verricht een sneltraining. Het is heel mooi dat hij zijn debuut maakt en daar mag je best van genieten, maar Donny zal niet veranderen, zeker niet naar zijn familie en vrienden toe. Je moet met twee benen op de grond blijven en gewoon doorgaan. Dat geldt ook voor ons. Dat kan in Nijkerkerveen, want daar is Donny nog gewoon Donny.
bijdrage van Kees van den Heuvel
