Hoe kan het nou, dat een briefje beter is dan een actie van de complete raad?
Dat vroegen de indieners van een motie over het kinderpardon zich af, toen ze de tegenstanders ervan niet over konden halen voor die motie in te stemmen.
Linda de Wals diende de motie namens haar partij PRO 21 en de Lokale Partij in. Als moeder en als mens bepleitte ze, dat voor 400 in Nederland gewortelde kinderen alsnog een kinderpardon moet komen. De motie wil, dat het college bij de secretaris gaat pleiten voor een oplossing voor deze kinderen en voor een beter procedure, waardoor toekomstige kinderen zich hier niet kunnen wortelen. Om het kabinet onderdruk te zetten, hebben inmiddels 70 gemeenten zo’n motie aangenomen.
Pam van de Weijer en haar CDAfractie waren tegen de motie, de partij had de kwetie al in Den Haag bij partijgenoten aangekaart. DE CU-SGP had dat nog niet gedaan. Marina Lanting (CU-SGP) stond weliswaar sympathiek tegenover de inhoud, maar vond het geen geschikt middel.”Het is niet aan ons om het college te vragen zich met het landelijk beleid te bemoeien”. Ze wilde een brief naar haar landelijke partijgenoten sturen met een inhoud, drie vrijwel overeenkomt met de inhoud van de motie.
Aart Klompenhouwer van de Lokale Partij snapte er niets van: “U vindt het allemaal verschrikkelijk, maar u vindt dat wij de oproep niet mogen doen”
Uiteindelijk bemoeide ook Niels Staal zich met de discussie. Zijn VVD stond evenmin achter de motie, want het gaat niet over gemeentebeleid. Bovendien vond hij de motie te algemeen en daarom inhoudelijks niks toevoegen. Hij wilde het gewoon niet en die woorden schoten bij Klompenhouwer in het verkeerde keelgat. De discussie werd even wat feller, maar veranderen van standpunt deed niemand. De motie werd dan ook verworpen.
