Richard van Hussel: “Het is een vreemde tijd die wij nu meemaken.
De “Coronacrisis” is er één die naar zijn aard en omvang niemand van ons heeft meegemaakt.
Graag neem ik jullie mee in de periode vanaf maart tot (nu) begin juni 2020. Hierin beschrijf ik in hoofdlijnen wat er achter de ‘gesloten’ deuren van verpleeghuizen zich heeft afgespeeld. Hierbij put ik uit eigen ervaringen als lid van het crisisteam van een regionale zorginstelling en de beschikbare informatie van de branchevereniging Actiz, het RIVM en beschikbare informatie van collega zorginstellingen in onze regio.
Het geeft een reëel beeld maar in instellingen elders in het land kan het afwijken.
Het is begin maart als duidelijk wordt dat Corona Brabant behoorlijk in zijn greep heeft. Op 10 maart wordt duidelijk dat ook in Nijkerk een eerste inwoner met Corona is besmet. Vanaf dat moment komen er dagelijks besmettingen bij in de regio’s van de ziekenhuizen, Meander en St Jansdal, waar de meeste Nijkerkers op zijn aangewezen. Ook deze ziekenhuizen hebben te maken met het stoppen van reguliere zorg en richten zich helemaal op de ‘Corona’ zorg en breiden hun IC’s uit.
Veel verpleeghuizen sluiten hun deuren en vanaf 20 maart is dit vanuit de landelijke overheid verplicht. De verpleeghuizen werken dan al met een crisisteam binnen een crisisorganisatie. Over het algemeen zit hier een bestuurder, een locatieleider, een Zorg directeur/manager, een directeur/manager Bedrijfsvoering (denk aan schoonmaak, huisvesting ed.) in. De belangrijkste leden zijn echter een arts, een Specialist Ouderen Geneeskunde, en verpleegkundigen dit zijn immers de mensen die kunnen duiden wat de RIVM-richtlijnen betekenen Het zijn de mensen, die weten hoe je omgaat met infectieziekten en virussen en welke maatregelen je moet nemen om de bewoners te verzorgen maar vooral ook ‘veilig’ te houden.
De sluiting van de verpleeghuizen betekende ook beperking van Thuiszorg. Het vrijwel overal stoppen van de ‘hulp in de huishouding’ voor de ouderen die thuis wonen. Maar ook het stoppen van de dagbesteding voor mensen die nog zelfstandig wonen wat een extra belasting van de mantelzorgers veroorzaakt. Daarnaast betekent het voor de bewoners van de verpleeghuizen, dat ze op zijn of haar kamer moeten verblijven zonder activiteiten. Daarnaast mogen bewoners niet meer een wandeling buiten maken en mogen ze geen bezoek ontvangen.
Voor de kwetsbare bewoners en de familieleden en naasten van die bewoners is in een heel korte tijd een vreselijke situatie ontstaan. De hiervoor besproken maatregelen hebben een enorme impact op heel veel mensen. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen is er toch sprake van een groot aantal Coronabesmettingen binnen verpleeghuizen. Binnen de verpleeghuizen overlijdt bijna de helft van de mensen die met Corona besmet raken. Het ziektebeeld is daarbij soms kort en heftig maar ook regelmatig opmerkelijk. Zo komt het voor dat iemand in de middag wat beter lijkt te worden om vervolgens in de nacht snel achter uit te gaan en komt te overlijden. Vaak zonder dat naasten afscheid hebben kunnen nemen.
Over achter de schermen in de verpleeghuizen is nog veel te vertellen over de beschermingsmiddelen en de toelevering daarvan of hoe moeizaam dit was. Dit laat ik achterwege.
Ik wil besluiten met een werkelijk gebeurde casus, een verdrietig verhaal wat voor mij symbool staat voor de bizarre tijd waar wij in leven.
Een echtpaar woont samen in het verpleeghuis. Mevrouw moet voor een routinematige ingreep naar het Ziekenhuis. Na de operatie komt ze weer terug in het verpleeghuis. Mevrouw herstelt niet en krijgt andere, Corona gerelateerde klachten, ze wordt getest en blijkt Corona te hebben. Ze wordt overgebracht naar het Ziekenhuis en overlijdt daar plotseling en eenzaam zonder geliefden om haar heen. Het is nog de tijd dat er nog weinig over het virus bekend is. De kinderen komen naar het verpleeghuis om met vader de begrafenis van moeder te regelen (dit speelt zich 2 dagen af voor sluiting van de verpleeghuizen). Dat is lastig want er mogen maar 29 mensen bij zijn (naast de begrafenisondernemer) en kan en mag vader daar naartoe? De begrafenis is geregeld, binnen het crisisteam ligt ‘op tafel’ onder welke voorwaarden vader deze kan bijwonen.
Zover komt het echter niet; vader wordt ook ziek met ‘Corona’ gerelateerde klachten daarmee is uitgesloten dat vader naar de begrafenis kan gaan. Omdat er te weinig testen zijn krijgt vader de klinische diagnose ‘Corona’ en wordt in quarantaine geplaatst. Moeder wordt begraven en een paar dagen later overlijdt vader, zonder aanwezigheid van zijn naasten. Erg triest, de kinderen bleken gelukkig niet met Corona besmet, ondanks het bezoek aan vader is dat leed de familie bespaard gebleven.”
