Hoe Sam Baker zijn crisis overwon (en wat wij daarvan kunnen leren)
Gescheurde trommelvliezen, een verbrijzelde linkerhand – toch wordt Sam Baker een succesvol singer-songwriter.
Wat is dít goed zeg, deze móeten worden aangeschaft, appt een muziekvriend. Hij doelt op de eerste drie platen van Sam Baker. ‘Ik ga bestellen, doen jullie mee?’
In deze abnormale tijden zoeken we naar een nieuwe balans. Kan de kunst ons helpen? De weg wijzen? Inspireren? Sam Baker doet dat.
Pretty World en Cotton staan bij mij al op de plank. Het debuut Mercy ontbreekt. Een gemis, zo blijkt als ik de plaat aanklik op Spotify.
De muziek van de Texaanse singer-songwriter past in deze vertraagde tijd. We kunnen hem plaatsen in de traditie van mede-Texanen als Townes Van Zandt, Guy Clark en John Prine. Ze hebben een scherp oog voor de wereld om hen heen, vertellen met weinig woorden meeslepende verhalen, houden de begeleiding klein. Baker registreert zonder een oordeel te vellen. Geen sprookjes, geen onderliggende lessen, wel de schrijnende werkelijkheid zoals die aan hem voorbijtrekt. Verhalen over de zelfkant, over migranten, Vietnam-veteranen, zwervers.
Maar het verhaal dat mij in deze crisis vooral inspireert, is het verhaal van Sam Baker zelf. In 1986 zit hij in Peru in de trein, op weg naar Machu Picchu, een ruïnestad van de Inca’s. Plotseling: BOEM! Zijn wagon explodeert. Een bomaanslag van guerrillabeweging Het Lichtend Pad. Een Duitse vader, moeder en zoon die in dezelfde coupé zitten, komen om. Baker overleeft de bomaanslag, maar komt er niet ongeschonden uit: hij moet verder met gescheurde trommelvliezen en een verbrijzelde linkerhand.
Zestien jaar later blikt hij in Broken Fingers – een liedje op Pretty World – terug op deze levensbepalende gebeurtenis:
These broken fingers, some things don’t heal
I can’t wake up from a dream when the dream is real…
Je kunt niet wakker worden uit een droom als die droom de werkelijkheid is. Maar toch, Sam Baker legt zich niet neer bij zijn persoonlijke crisis. Door de gescheurde trommelvliezen is hij deels doof, zijn stem krijgt de toon van een gruizig grindpad, toch besluit hij als zanger de wereld rond te reizen. Hij ontdekt dat hij met zijn gebroken vingers een plectrum vast kan houden, dus leert hij gitaar te spelen met zijn linkerhand. ‘Upside down’, zoals de Amerikanen zeggen. Zijn optimistische geest trekt hem erdoorheen. In 2004 komt Mercy uit. Het album wordt in indie-kringen lovend ontvangen.
Vanaf het begin moet de zanger uit Texas onder ogen zien dat zijn crisis blijvend is. De doofheid herstelt niet meer, de vingers blijven gebroken. Daarin verschilt zijn crisis met die van ons. Wij hebben het perspectief dat onze beperkingen tijdelijk zijn. Als de wetenschappers een medicijn of vaccin hebben ontwikkeld, kunnen we weer richting het ‘oude normaal.’
Sam Baker weet dat sommige zaken niet helen. Maar door te focussen op wat hij nog wél kan, creëert hij een nieuwe toekomst voor zichzelf. En wíj profiteren mee, de zanger uit Texas laat ons zien dat in tijden van crisis kunst helend kan zijn.
Ik app mijn muziekvriend dat ik meedoe, hij mag Mercy voor me bestellen.’
Tekst nodig? Laat woorden werken. Ben Tekstschrijver uit Hoevelaken schrijft voor alle sectoren, zorg en welzijn is zijn specialiteit.
Meer informatie? Meer blogs lezen? Kijk op mijn site. Nooit meer een blog missen? Word vaste lezer. Meld u aan via de website.
