In VNG Magazine artikel laat wethouder Nadya Aboyaakoub zich uitgebreid interviewen door Leo Mudde.
Corona raakt iedereen, maar kinderen zijn extra kwetsbaar. Dan helpt het als je al een beleid hebt waarin het belang van kinderen altijd leidend is. Wethouder Nadya Aboyaakoub over het kinderrechtenverdrag als het moreel kompas van Nijkerk.
Nadya Aboyaakoub: ‘We willen dat Nijkerkse kinderen en jongeren opgroeien in een veilige omgeving met een goed sociaal netwerk.’ Dat is de ondertitel van het meerjarenprogramma Een kind- en gezinsvriendelijke gemeente. Zowel die veilige omgeving als dat sociale netwerk stond het afgelopen jaar door corona onder druk. Dat was in Nijkerk niet anders. De scholen gingen dicht. Het netwerk – de sportclub, de docent, de chillplek – ging op zwart. Hoe hou je, als wethouder Jeugd, dan vast aan je ambitie om kinderen mentaal en fysiek gezond te houden, ontplooiingskansen te bieden? Hoe laat je ze ‘meedoen’, als scholen en verenigingen sluiten? Kortom, hoe zorg je ervoor dat gewone kinderen geen kwetsbare kinderen worden?
Die laatste term zal ze nooit gebruiken. Zij spreekt consequent van ‘kinderen in kwetsbare situaties’. Nijkerk hanteert eigenwijs z’n eigen terminologie. De leerplichtambtenaar heet daar de ‘consulent leerrecht’. Kinderen hebben in de eerste plaats recht op onderwijs, dat is positiever, legt Aboyaakoub uit. ‘Ze moeten dat recht natuurlijk wel verzilveren, willen ze later kansen hebben in het leven.’
Er zijn zorgen over de gevolgen van corona voor kinderen: ze zouden achterstand op school oplopen, depressief worden, slachtoffer van huiselijk geweld.
‘Dit is niet de allerfijnste tijd om op te groeien. De situaties waarin kinderen floreren, zijn weggevallen. Geen school, geen feestjes, geen vakantie. Het is voor veel kinderen ook een angstige tijd. Corona is natuurlijk eng en als er iemand overlijdt of je oma in het ziekenhuis ligt, komt het erg dichtbij. Als gemeente hebben we elke twee weken afstemming met het onderwijs en kinderopvang. Waar lopen zij tegenaan? Achterlopen op school kan voor kinderen en hun ouders aanvoelen als falen. Dan moeten wij, de systeemwereld, helpen. Niet alleen kijken naar het onderwijs, maar ook naar de thuissituatie. Overigens zie ik ook lichtpuntjes: kinderen die op school werden gepest, waren daar eindelijk van verlost. Dus er zijn ook kinderen die sociaal-emotioneel zijn gegroeid.’
