Als ik bij haar binnen kom lijkt het wel een slagveld. Met een brede glimlach stond ze in de open deur. “Ben je veilig?”
Column juffrouw Raadgever
En zoals ik van haar gewend ben ratelde ze door: “Laat me raden je komt me helpen. Fijn dat je zo’n goede neus voor een verschrikkelijke bende hebt.” Ze duwde met haar voet de kamer deur open en spreidde haar armen uit: “De sint eruit en de kerst erin.” Geen speld tussen te krijgen. Toen ze even naar adem hapte kreeg ik de kans om antwoord te geven. “Ja, hoor ik ben veilig en nee ik kom niet helpen. Tenminste dat had ik niet op de planning staan.” Dat zeg ik nu wel zo maar ik weet dat ik aardig kneedbaar ben dus je weet maar nooit. “Koffie?” Hoor ik haar zeggen en als ik knik verdwijnt ze in de keuken om al snel weer te verschijnen. “Die ‘ouwe’ is het land dan wel uit, maar lust je nog wel een stuk gevulde speculaas. Het moet nu echt op.” Als ze ziet dat ik twijfel draait ze zich om en zegt heel hard, “Ja dus.” Daar gaat mijn goede voornemen weer. Even tot de kerst kalm aan met het lekkers. Maar zoals nu wel weer blijkt zit ik hier dus, wat dat betreft, op het foute adres. Ik zoek een lege stoel en kijk eens even om me heen. Alle deksels van de dozen zijn open geklapt en ik zie een georganiseerde hoeveelheid aan kerstversiering. De verschillende kleuren zijn keurig in de originele verpakkingen gestapeld. Zo te zien keuze genoeg. Ik besef dat dat juist het probleem is. Dan komt ze de kamer weer binnen en verzucht dat ze verlangt naar vanavond. Dan is alles hopelijk aan kant. Op mijn vraag welke kleur het dit jaar gaat worden krijg ik niet direct antwoord. Duidelijk; ze is er dus nog niet uit. Dan vertelt ze dat de dozen er al een paar dagen staan. Ze was ervan overtuigd geweest snel de boel op te tuigen en uit te zoeken. En nu staat die boel hier maar en ze kan geen keuze maken. Eigenlijk is het wel bizar. Waarom koopt iemand zoveel verschillende trends aan kerstspullen. Een modekleur of alleen veertjes, vlinders of vogeltjes. Ze verzucht dat ze het eigenlijk een paar jaar geleden nodig had gevonden om eens af te wijken van een standaard kerstboom. Nee, voor haar man en de kinderen hoefde dat niet zo nodig daar was ze inmiddels wel achter. Het was voor haar een uitdaging: Kijken wat voor commentaar ze zou krijgen. Nou dat was geen succes. Duidelijk werd; als ze niks zeggen, vinden ze het ook maar niks. Als ze er wel wat van zeggen, dan zijn ze duidelijk niet helemaal enthousiast maar, wat jij wil. Die verschillende bomen had ze zelf wel leuk gevonden. Eerst een halve boom en toen alles blauw. Het jaar erop toch maar weer een hele boom met alleen vogels en vlinders. Rood en wit. De reacties waren maar matig.
Van de weeromstuit had ze vorig jaar een uit hout gesneden dennenboomplank gekocht met smalle plankjes. Ze had hem goed zichtbaar midden in de kamer gezet. Op de plankjes wat kerst versieringen. Het resultaat was volgens haar best wel aardig. Maar een echt kerstboom gevoel? Nee dat was het niet geworden. Ja, ze had toen veel commentaar gehad. Dat dan weer wel. Of ze het wel goed met haar ging? Was de vraag van haar jongste zoon. Een van de anderen vond het maar helemaal niks en zei heel eerlijk:” Mam als je dit echt zelf mooi vindt heb je volgens mij de sfeer voor kerst een beetje verloren. Hoe modern wil je zijn. Toe nou Mam, zelf vind je toch ook een boom gewoon met ballen in alle kleuren en het kerkje en de trompetjes en niet te vergeten het engelenhaar, het mooist.” Toen ze gezegd had dat ze nooit eens gemerkt had dat zij de ‘gewone’ kerstboom mooier vonden hadden ze doodleuk gezegd: “Die boom was toch altijd goed, daar hoeven we toch niks van te zeggen. Niks mis mee”. Nou die boodschap was wel overgekomen. “ Dus hier staat de verzameling kerstspullen van de afgelopen jaren.” Op de ‘vaste plek’ staat een nu nog lege dennenboom. Eerlijk gezegd is de moed haar een beetje in de schoenen gezakt. Het is de bedoeling om nu keuzes te maken. Een traditionele boom word het dus. De rest mag naar de tweedehandswinkel in het dorp.
Als de koffie op is gaan we aan de slag. Haar helpen kiezen blijkt nog niet zo gemakkelijk en toch zijn we naar even een uurtje flink doorwerken klaar met het sorteren. Op de tafel liggen nu de uitgekozen ballen, vogeltjes en andere hangers. Slingers en engelenhaar. Het is een mooie kleuren combinatie geworden. In de dozen nu alleen de afgekeurde versieringen. Het is veel. Wel voor een paar bomen, maar ze vindt dat het goed is zo. Zij is in ieder geval van haar keuze stress af. En de kinderen vinden straks weer de vertrouwde versierde kerstboom als ze op bezoek komen. Het voelt veel beter zo. En toch zal er een verschil zijn, want boven in de boom zal in de plaats van de ouderwetse piek een grote vlinder te zien zijn. Daar kon ze geen afstand van doen. Op verzoek van haar jongste zoon komen er ook weer chocolade-fondant musket kransen in. Ze weet zeker dat nog voor de kerst die eruit gepikt zijn. Zo ging het altijd. Met een voldaan gevoel fiets ik naar huis. In mijn tas een mooie grote kerstbal. Gescoord voor in mijn meestal overwegend rood versierde boom.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
