Afgelopen donderdag (4 mei) fietste ik naar Amersfoort om daar met een vriend wat te gaan drinken bij restaurant de Overburen tegenover het station.
Omdat het een warme dag zou worden, leek het me goed wat water mee te nemen. Normaal gebruik ik daarvoor een lege wijnfles met een schroefdop. Maar in de kelderkast zag ik alleen maar lege wijnflessen zonder schroefdop. Dus met een kurk. Maar nu zonder kurk. Die kon ik niet gebruiken.
Maar ik zag ook nog een grote anderhalve-liter-fles spa blauw, voor meer dan helft nog gevuld met water. Ik snapte niet waarom ik die niet in de koelkast had gezet. Maar het water zou vast nog wel goed zijn. Water kan niet bederven toch? Toch besloot ik een slokje te proberen. Dat ging er lekker in, maar smaakte wel wat vreemd. Ik begreep meteen waarom.
Het was geen water, maar terpentine.
Als kunstschilder (kunstenmaker) spoel ik m’n oude terpentine niet door de gootsteen, maar verzamel het in een fles. Om die te gelegener tijd naar de milieustraat te brengen. Chemisch afval.
Gelukkig was het wel de zogeheten reukloze terpentine. Te gebruiken door kunstschilders. Wel tien keer zo duur als ordinaire terpentine. Daar zijn al veel schadelijke stoffen uit gehaald. En daarom ruikt het niet. Het voordeel is dat het minder gevaarlijk is, zeker bij het inademen. Het minst schadelijke oplosmiddel, las ik op het internet. Het nadeel is dat je niet meteen ruikt dat het terpentine is, als je een slok uit de fles neemt.
Maar het was schrikken. Des te meer omdat ik twee afvaldagen had, dagen waarop ik niets eet. Het was de tweede dag. De terpentine zou op een lege maag plonzen. Maar ik voelde geen pijn in mijn maag, of wat dan ook. Eigenlijk niets.
Ik besloot meteen maar twee bekers melk te nemen. Maar achteraf las ik op het internet, dat je dat nou juist niet moet doen, omdat terpentine oplost in vet.
Ook nam ik drie bekers water, om de terpentine eruit te spoelen.
Ik dacht ook nog na over een slokje afwasmiddel, omdat dat vet bindt. Maar dat leek me toch geen spetterend idee. Drie dagen sop uit m’n neus.
Ik las ook op het internet dat je in ieder geval niet moet overgeven. Want dan kan er iets van terpentine in je longen terecht komen. En dat kan tot longontsteking leiden. Maar overgeven, daar had ik geen enkele neiging toe. Gelukkig maar.
Iemand schreef dat hij tijdens het schilderen van zijn huis een fles water en een fles terpentine naast elkaar had staan. En hij had per ongeluk een slok uit de terpentinefles genomen. Vooral niet braken, schreef hij. En verder kun je niets doen. Helemaal niets.
Er is ook geen ontgiftingsmiddel bij de apotheek te koop voor terpentinedrinkers.
En toen moest ik echt weg om op tijd in Amersfoort te zijn.
Het leek me in ieder geval zaak om m’n telefoon mee te nemen, mocht ik onderweg niet goed worden. Ik hoopte ook zo snel mogelijk te kunnen plassen, in de hoop dat de terpentine er dan weer uit zou komen. Maar waar ik op andere momenten meteen moet, als ik op een lege maag veel water drink, kwam er nu voorlopig niets. Zou dat door de terpentine komen? Dat ik niet meer kan plassen? Ik maakte me ongerust. Ik vroeg me ook af of de terpentine de nieren wel zou passeren. Misschien beschadigen. O jee.
Ik besloot om, eenmaal in het restaurant, twee glazen alcoholvrij bier te nemen. Daar moet ik zeker snel van plassen. Maar nog steeds, op weg naar Amersfoort, merkte ik geen enkel probleem.
Het leek mij bovendien goed om daar in het restaurant toch wat te eten. Misschien zou het voedsel de terpentine opnemen. Dus bestelde ik daar, op m’n afvaldag, een broodje brie. Ik had liever een broodje zalm gehad. Maar omdat mijn vriend gepassioneerd vegetariër is, wou ik hem er niet mee confronteren een dood dier te eten. Het gesprek met mij is al choquerend genoeg.
Maar nog steeds voelde ik me pico bello. Bijna beter dan gewoon. Zou terpentine soms een drug zijn? Nam ook Vincent van Gogh niet af en toe een slokje? Wel las ik dat hij in de inrichting zichzelf wou vergiftigen door terpentijn te drinken. Daarom mocht hij er in eerste instantie niet schilderen. O jee, zou ik doodgaan? Nou ja, terpentijn is weer iets anders dan terpentine. Doorleven maar weer. Elke goede schilder neemt wel eens een teugje terpentine. Voor de inspiratie.
Het broodje warme brie bleek voorzien te zijn van enorm veel brie. Daar zat ik nou niet op te wachten. Op iets wat feitelijk een afvaldag had moeten zijn. Wat een calorieën. Maar wel heel lekker. Nou maar hopen dat het er weer snel zou uitkomen. Samen met de terpentine.
Gelukkig moest ik toen, daar in het restaurant, wel stevig plassen. Het kon niet anders of dan zou al wat terpentine mijn lichaam verlaten. Dat hoopte ik maar. En zelfs een tweede keer. Heel nodig. Wat wil je na twee bekers melk en drie glazen water.
Maar uiteindelijk besloot ik me er niet meer druk om te maken. Het zat er nu eenmaal in.
Op de terugweg naar Nijkerk leek het me een goed idee om nog even door te fietsen naar Putten en verder. Om al die calorieën van die brie weer te verbranden. Dat ging prima. Ik voelde me nog steeds perfect.
Ik voelde ook voorzichtig dat ik voor een grote boodschap moest en het leek mij handig om dat bij een restaurant te doen. Maar voor de zekerheid kocht ik wel een pakje nat toiletpapier bij de drogist. Om in de struiken te duiken als het echt niet meer ging. Maar het zette toch niet door. Ik zou thuis wel gaan.
Dus besloot ik in het Sprielderbos bij fietsknooppunt nummer 56 weer terug te keren naar huis. Ik had het er wel mee gehad, met dat fietsen.
Onderweg naar huis begon mijn buik steeds meer te borrelen. En eenmaal thuis bleek dat ik stevige diarree had. Dat vond ik wel rijkelijk laat. Was de terpentine toen pas in m’n darmen terecht gekomen?
Gelukkig had ik nog volop Norit in huis, waarvan ik een flinke portie heb genomen.
Ik denk dat het gewoon kwam, omdat terpentine zo vet is. Daar kunnen je darmen niet goed tegen. Ook al was het maar een klein slokje. Zou je dik worden van terpentine?
In ieder geval nam ik het besluit die avond flink wat te eten. Dat leek me het beste. Ik had daartoe in Putten een zakje opbak-aardappelen met kruiden gekocht. Heerlijk.
Ik had nog steeds stevige trek. Dus bunkeren maar.
De volgende dag, afgelopen vrijdag, was het borrelen voorbij. Ik voelde niets vreemds meer in m’n buik. Ik had weer flink zin in m’n ontbijt. Wel zat m’n neus totaal verstopt. Zou dat een reactie zijn? Nu pas. Of was het gewoon hooikoorts? Omdat de berk in mijn achtertuin weer lekker bezig is pollen te verspreiden.
Ik vroeg me ook af of de terpentine m’n hersenen had aangetast. Dacht ik rare dingen? Ging het denken nog wel zo snel? Kon ik de krant nog wel begrijpen?
Iemand schreef dat hij als driejarig kind uit de terpentinefles had gedronken en dat daardoor mogelijk z’n brein was aangetast. Hij zat op Terschelling en is toen met een helikopter naar het vasteland gebracht. Oei, had ik ook niet meteen naar de dokter moeten gaan? De man die zijn huis stond te schilderen en uit de verkeerde fles dronk, deed dat niet.
Maar goed, inmiddels (vrijdagmiddag) voel ik me prima. Geen last meer van m’n ingewanden. En met m’n verstand en geheugen zit het ook nog wel goed. Ik merk geen verschil met voorheen. Ook toen was ik al niet echt slim. Dus, niets veranderd.
Het wachten is nu op de grote boodschap. En hoe die zal zijn. Ik houd u op de hoogte. Ik denk: dik voor mekaar. En hopelijk verlaat dan de laatste terpentine m’n lichaam. Hebben we dat ook weer gehad. Nooit meer doen.
bijdrage van Hans den Haan
Het nieuws van nijkerk.nieuws.nl gemakkelijk volgen? Like dan ook onze Facebookpagina, volg ons op Twitter of LinkedIn en Instagram of krijg gratis onze dagelijkse of wekelijkse nieuwsbrief.
Adverteren op nijkerk.nieuws.nl neem dan contact op Leo Christiaens voor de prijzen en mogelijkheden. Zijn telefoonnummer: 06-11087527, zijn mailadres: [email protected]
