H.C.Bot: De Nijkerkse Nar Aan Het Woord

Lieve Nijkerkers en andere verdwaalde zielen die per ongeluk deze column zijn tegengekomen,

Het is een eer, een genoegen, nee, een buitengewoon voorrecht om mijzelf aan jullie voor te mogen stellen. Sta mij toe om de hoed van zelfvoldaanheid even diep af te nemen en jullie te begroeten als de enige echte C.Bot – de onbevreesde commentator op alles wat zich roert en beweegt in dit bruisende epicentrum van vermaak genaamd Nijkerk.

Nijkerk, de stad waarvan men zegt dat het een dorp is dat heel graag een stad wil zijn. Een plek waar schapen en koeien rondwaren als nieuwsgierige toeristen op zoek naar de lokale delicatessenwinkel. Onze burgemeester en wethouders, trouwens, hebben dezelfde blik in hun ogen wanneer ze geconfronteerd worden met de uitdagingen van de moderne tijd.

Ja, de politiek van Nijkerk, waar debatten soms zo intens zijn dat je zou denken dat we een exclusieve uitnodiging hebben ontvangen voor het grootste theaterfestival van het land. Ik bedoel, wie heeft er nou Netflix nodig als je kunt genieten van het schouwspel van wethouders die proberen te ontsnappen aan de lastige vragen van kritische burgers?

En dan hebben we natuurlijk de sociale media, dat digitale klankbord waarop onze medeburgers hun frustraties uiten alsof het gratis uitdeeldag is. Het is een plek waar meningen zich vermenigvuldigen als konijnen in het voorjaar, en waar elke discussie eindigt met een verwijzing naar een of andere duistere complottheorie die ons doet verlangen naar de tijd dat het enige wat trending was, de nieuwe tabaksoogst was.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over ons nieuwe stadhuis dat in 2024 als een prachtige paddenstoel uit de grond zal schieten. Want laten we eerlijk zijn, wat is er nu mooier dan een architecturaal meesterwerk dat dienstdoet als decor voor politiek theater? En laten we vooral ons oude buitenzwembad niet vergeten, dat is ingeruild voor een hypermoderne bak met water op een plek waarvan zelfs de slimste Nijkerker denkt: "Waarom?"

Maar laten we niet vergeten waar we vandaan komen. Onze glorieuze geschiedenis, toen onze stad schitterde als een diamant dankzij de tabaksteelt. De tabak heeft ons niet alleen geld en prestige gebracht, maar ook de vaardigheid om te hoesten als een oude roker zonder daadwerkelijk te roken.

Dus hier zijn we dan, op deze gedenkwaardige 19de augustus, waarop mijn bescheiden, doch o zo geniale column het levenslicht ziet. Ik beloof jullie, lieve lezers, een seizoen vol met lachwekkende observaties, sarcastische commentaren en misschien zelfs wat waarheid verstopt tussen de regels.

H.C.Bot, jullie nederige gids door de Nijkerkse nonsens. En onthoud, lieve Nijkerkers, zelfs als de wereld gek lijkt, is Nijkerk altijd net iets gekker. En dat is precies zoals we het willen.

Tot de volgende keer, in deze wereld van onverwachte wendingen en lokale roddels.

Met een lach en een knipoog,