Stadsdichter Bert Jurling kiest zijn eigen onderwerpen om er een gedicht over te schrijven. Hij maakte er een voor biljartster Therese klompenhouwer.
Ze grossiert in grootse biljarttitels en hij zelf mocht ook graag de keu ter hand nemen. Zo kwam het eigenlijk. Het gedicht is kort. Daarom ging Jurling eerst wat dieper in op biljartcafé Princesse en toen op de vorm van het gedicht. Dat is verweven met beeld, een foto in dit geval. Beeld en tekst gaan samen,volgens de stadsdichter een onderdeel van de embleemkunst.
