Ben blogt over De man en zijn fiets

01 dec 2020, 10:39 • Nieuws

Mannen lijken vaak op hun hond. Veel eigenaren van een pitbull zien er zelf ook niet al te aaibaar uit.

Deze man lijkt op zijn fiets.

De haakse zadelpen vond hij bij een fietsenbouwer in Leeuwarden. Hij plukte hem uit een kist met oude onderdelen. ‘Kostte me een tientje. Op zo’n moment kan ik mijn lol niet op. Zeker toen ik ook nog deze koplamp vond. Wat een parel, moet je kijken, dertig eurootjes!’

Anton vertelt graag over zijn fiets. Hoe hij de onderdelen bij elkaar zocht om zijn eigen vintage fiets te bouwen. Hij houdt van ‘de rook van iser en smar’, Fries voor ‘de geur van ijzer en smeer’. Hij is geen purist. Zo gebruikte hij nieuwe wielen. Hij is meer de romanticus die zijn verbeelding laat spreken door oude en nieuwe elementen te combineren tot zijn eigen, unieke ‘Fiets Fantasia’.

Ik ken Anton van de camping (waar ook mijn blog Pelle zich afspeelt). We wandelen, voeren gesprekken en appen. Vooral als Ajax voetbalt, gaat het nogal eens los. Dan bezingt hij als een dichter in hoge terts het dartele spel van Dušan Tadić en de zijnen. Dan staat er in de app ineens een zin als: Tadić’ voetbaltaal is muziek, in de voeten d-klein, achter het standbeen langs het largo van een subtiele opening op Lassina Traoré.

Anton heeft een organisatieadviesbureau dat bedrijven helpt bij overnames en veranderingen. Zijn werkwijze: eerst zekerheden slopen, gewoontes in twijfel trekken, van daaruit weer opbouwen. Hij kan van leer trekken tegen ‘zelfbenoemde tovenaars en tollenaars’. Mensen die een ‘willen-is-kunnen-cursus’ volgen en daarna op hun ronkende website kwetsbare mensen willen doen geloven dat hun ‘gecertificeerde hulpverlening’ de oplossing is voor zowat elk levensprobleem.

Hij heeft zich met zijn fiets neergevlijd bij mijn tent. Ik bekijk de man en de fiets die voor me liggen. Hij weet dat hij de blikken van de campinggasten trekt als hij met zijn vintage-ensemble langs hun tenten fietst. Hij geniet daarvan. Liever een excentrieke paradijsvogel dan Dirk Doorsnee.

Excentriek, maar ook een pater familias. Een knijpend handje van zijn kleinzoon in zijn grote opahand kan hem tot tranen toe beroeren. Het gezin als hoeksteen van geluk. Op dat vlak is hij net zo traditioneel als zijn ouderwets ogende tweewieler.

Ik zie Anton weerspiegeld in zijn fiets. Het goudkleurige montuur van zijn zonnebril kleurt bij de koperen koplamp. De hoge lederen schoenen lijken rechtstreeks weggewandeld uit de tijd van Kruimeltje, de tijd waarin zijn fiets in het straatbeeld nauwelijks op zou vallen. Zijn lange grijze haren – meestal bijeengehouden door een knot – zijn vintage en hip tegelijk, net als zijn vervoermiddel. De fietshandschoentjes maken het plaatje compleet.

Schrijver Willem Frederik Hermans wist de magie van een fiets ooit al eens in woorden te vatten. Hij schreef: een fiets blijft niet staan als er niemand op zit en valt niet om als er iemand op rijdt. Albert Einstein ging nog een stap verder. Hij gebruikte de fiets als metafoor voor het leven: het leven is als het berijden van een fiets. Om je evenwicht te houden, moet je in beweging blijven.

Ik weet zeker dat Anton het hiermee eens is.

Tekst nodig? Laat woorden werken. Ben Tekstschrijver uit Hoevelaken schrijft voor alle sectoren, zorg en welzijn is zijn specialiteit.