Donderdagavond verzamelden rond de 80 Veenders zich voor Woudenberg auto's om verder te praten over de komst van het AZC.
Actoevoerder Veenstra wees erop, dat bedreigen niet kan. De groep blijft er op hameren, dat de acties en protesten fatsoenlijk moeten blijven verlopen.
Intussen Hebben hij en Heidi van Essen met burgemeester Renkema gepraat. Die had alle begrip voor de gevoelens, die in
Nijkerkerveen leven. Tegelijk gaf hij geen krimp: Er is geen voorkeurslocatie. Niks staat nog vast. De actiegroep van haar kant begrijpt best, dat
asielzoekers gehuisvest moeten worden, maar geen 278 in Nijkerkerveen. Over een groep van 20 tot 30 mensen valt best te praten.
De actiegroep heeft intussen weer met alle politieke partijen gesproken. Die hebben wel oog voor de gevolgen en vragen de actiegroep vooral in gesprek te blijven. Volgens Veenstra is dat voorlopig ook de enige mogelijkheid. Hij riep daarom de toehoorders op om brieven naar de gemeente (met al je bezwaren en mogelijke plekken voor opvang) te blijven sturen.
Volgens Veenstra gaat de gemeente nu alle reacties inventariseren en komt het college op 12 september met een voorstel naar de raad. Dat voorstel wordt die avond in de commissie (die vooraf gaat aan de gemeenteraadsvergadering van 19 september ) besproken (in het nieuwe gemeentehuis trouwens)
Heid van Essen met het vlaggetje, dat op de tafel in 't Veens Hart zal staan
De actiegroep kwam ook met iets nieuws: elke zaterdag zitten twee mensen van de actiegroep in 't Veense hart klaar om met mensen te praten en te overleggen. Ze zitten er van 14.00 tot 16.00 uur.
Wantrouwen uit Hoevelaken
Inwoners uit
Hoevelaken kwamen de Veenders waarschuwen. Vertrouw het gemeentebestuur niet."Er wordt gedaan, of er geluisterd wordt. Maar dat gebeurt niet!" De stelling was, dat inwoners door het bestuur bedreigd worden, in plaats van achter inwoners te gaan staan. De suggestie was dan ook een juridisch gevecht aan te gaan, omdat de gemeente zich niet zou houden aan het verdrag van Dublin.
Tot slot vertelde Rob van de actiegroep de stappen in de besluitvorming zoals de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) die hanteeeret, is
Nijkerk niet zijn nageleefd. "Daar is een loopje mee genomen. Maar we kunnen het niet bewijzen".
Hij had ook becijferd, dat er in 2030 450 woningen tekort zouden hebben, omdat ze allemaal naar statushouders gaan.
Over het verdag van Dublin
Het Verdrag van Dublin, officieel de Overeenkomst van Dublin, is een internationale overeenkomst uit 1990 met betrekking tot de behandeling van asielaanvragen in Europa. Het doel van het verdrag is om te bepalen welk land van de EU-lidstaten en de bij het verdrag aangesloten landen (Noorwegen, IJsland, Zwitserland en Liechtenstein) verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielaanvraag.
De hoofdregel van het Verdrag van Dublin is dat het eerste land waar een asielzoeker vingerafdrukken heeft afgegeven of op andere wijze is geregistreerd, verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn of haar asielaanvraag. Dit betekent dat asielzoekers niet zomaar van het ene naar het andere land kunnen reizen om te proberen een asielvergunning te krijgen in het land dat ze het aantrekkelijkst vinden.
Er zijn echter een aantal uitzonderingen op deze hoofdregel. Zo kan een asielzoeker bijvoorbeeld overgebracht worden naar een ander land als:
- Hij of zij familieleden heeft die al in dat land verblijven.
- Hij of zij slachtoffer is van foltering of andere ernstige vormen van geweld in het land waar hij of zij zich het eerst bevindt.
- De asielzoeker minderjarig is en door een familielid in een ander land wordt verzorgd.
Het Verdrag van Dublin is een controversieel onderwerp. Sommige mensen vinden dat het een eerlijk en efficiënt systeem is om asielaanvragen te verdelen. Anderen vinden dat het onrechtvaardig is voor asielzoekers en dat het kan leiden tot onmenselijke omstandigheden.
In 2013 werd het Verdrag van Dublin vervangen door de Dublinverordening III. Deze verordening bevat een aantal wijzigingen in de regels, waaronder bepalingen om ervoor te zorgen dat asielzoekers in veilige en menswaardige omstandigheden worden opgevangen en dat hun asielaanvragen snel en efficiënt worden behandeld.
De Dublinverordening is nog steeds in werking en is een belangrijk instrument voor de samenwerking tussen de EU-lidstaten op het gebied van asiel.