
Een fietsstraat. Het klinkt zo mooi: de fietser op één, de auto te gast.
Maar wie de Oude Barneveldseweg op rijdt, vraagt zich al snel af of dit ideaalbeeld niet vooral een bord langs de weg is in plaats van werkelijkheid op straat.
In 2021 kreeg de straat een complete metamorfose. Nieuwe riolering, aangepaste parkeervakken, drempels en een herkenbare, rode, bestrating. Alles leek erop gericht om de straat veiliger, fietsvriendelijker en toekomstbestendig te maken. Vier jaar later is de balans echter minder rooskleurig.
De verkeersveiligheid staat onder druk. Vrachtwagens komen nog zeer veelvuldig door de straat, ondanks het verbod. Handhaving? Niet . . . . De gemeente verwijst naar normen die niet overschreden worden, maar wie er dagelijks fietst of woont, weet beter. Ook de snelheid waarmee auto’s, bedrijfsauto’s met aanhanger door de straat denderen, doet menig fietser en aanwonende het hart vasthouden.
En dan het straatwerk. Op delen inmiddels hobbelig, rammelende klinkers, en dat na amper vier jaar. Als dit de maatstaf is, wat zegt dat dan over de plannen voor de herinrichting van de Luxoolseweg binnenkort? Daar kiest de gemeente opnieuw voor klinkers, terwijl bewoners pleiten voor asfalt gezien het type verkeer dat daar door de straat komt (vrachtverkeer, landbouwvoertuigen en paardentrailers). Is dat vooruitzien, of maken we dezelfde fout?
Ook de ontsluiting van de nieuwe wijk Oostreeck baart zorgen. De gemeente geeft aan dat het verkeer gestimuleerd wordt om via de Paasbosweg te gaan, maar veel inwoners geloven daar weinig van. Suggesties worden te vaak weggezet als “niet haalbaar” of “te kostbaar”. Maar wie bepaalt eigenlijk wat haalbaar is? Is bijv. het verplaatsen van een inrijdverbod voor vrachtwagens zo ingewikkeld? En wat is kostbaarder: luisteren naar bewoners of straks forse bedragen investeren in herstelwerk?
Toch hoeft dit verhaal niet te eindigen in cynisme. De herinrichting van de Luxoolseweg biedt een kans om het beter te doen. Om écht te kiezen voor de fietser. Om te luisteren naar de mensen die er dagelijks gebruik van maken. Om te investeren in kwaliteit die langer meegaat dan één collegeperiode.
Wim Vreeman, bestuurslid buurtvereniging Luxool
