Vanaf 26 februari is het weer zover, Jumping Indoor Nijkerk gaat van start.
De komende weken stellen we betrokken partijen rondom deze mooie wedstrijd aan u voor
Vereniging De Neuderuiters
In 90 jaar is er niet alleen veel veranderd binnen de vereniging, maar ook op de concoursen. Hiervoor sprak Hanneke Verhoef met Hannes van Esveld, vader van Gert Jan van Esveld en al jaren een bekend gezicht binnen de manege.
“Vroeger was er veel meer publiek. Je ging met 10 tot 12 ruiters en paarden naar de wedstrijd toe en wachtte op elkaar. Iedereen reed in de kleuren van de Neuderuiters: blauw met geel.”
De kostuums van de Neuderuiters werden speciaal in Tilburg gemaakt in de kleuren van Nijkerk, blauwe jasjes met gele tressen. Het waren deftige kostuums die bij de toeschouwers opvielen. Hierdoor werden zij zelfs uitgenodigd voor deelname aan het defilé voor koningin Wilhelmina in het Olympisch stadion in Amsterdam.
Waar we tegenwoordig grote rijhallen zien met prachtige bodems, was dat vroeger wel anders vertelt Van Esveld: “De wedstrijden werden gehouden bij de boeren op de velden.’ Niet alleen de vereniging en wedstrijden hebben een verandering doorgemaakt, maar ook de paarden. We hadden vroeger hele andere paarden. Die waren veel sterker, echte werkpaarden. Ze waren sterk op de benen en hoeven en hadden eigenlijk nooit iets.”
Secretariaat
De ouders van Gerda van Esveld waren allebei erg betrokken bij de Neuderuiters en ponyclub de Toekomst. Gerda zelf zat op het secretariaat in de tijd dat de startcoupons vervangen werden door de technologie: “We kregen bergen post met startcoupons. Je moest een startcoupon hebben, want anders mocht je echt niet starten. Het kwam wel eens voor dat we startcoupons kwijt waren. Door de technologische ontwikkelingen werd het voor ons veel makkelijker.”
In die 90 jaar hebben ook heel wat mensen op het secretariaat gezeten. Sinds 2017 is Debra van Rossenberg daar het vertrouwde gezicht. Het organiseren van de wedstrijden kost veel tijd en energie. Hierdoor gaat er wel eens wat mis. Rossenberg:”Ik heb een keer twee parcoursbouwers geregeld. Dat was er één te veel.”
Niet alleen bij haar gaat er wel eens wat fout. Bij de deelnemers gaat het opgeven soms niet goed. “Er zijn meerdere smoesjes die vaker voorbij komen. Ik kan er gevoelig voor zijn als mensen met een originele smoes en een flesje wijn komen, dus dan wil ik sporadisch wel eens een oogje dicht knijpen.”
bijdrage van Hanneke Verhoef
