Voor de zesde keer sinds de oprichting van de damesafdeling op 31 januari 1972 heeft het eerste vrouwenteam van sc Hoevelaken een kampioenschap weten te behalen.
Na 1980, 1985, 1990, 2002 en 2009 mochten de Hoevelakense voetbalvrouwen ook in 2017 het hoogste podium betreden. De vrouwen hadden daarvoor een overwinning nodig op Domstad/Majella VR1 en dat lukte met overtuiging. Zowel voor- als na de rust troffen de speelsters drie maal op reguliere wijze het net, eenmaal werd een treffer vanwege buitenspel geannuleerd: 6-0.
Kampioenswedstrijden zijn in z’n algemeenhied geen duels, die sprankelend voetbal te zien geven. Op het moeilijk bespeelbare hoofdveld van sc Hoevelaken was de wedstrijd tussen Hoevelaken VR1 en Domstad/Majella VR1 dan ook geen spektakelstuk. Maar dat was voor het behalen van het kampioenschap ook in het geheel niet nodig. Hoevelaken behoefde slechts de spanning van zich af te voetballen, om de zo begeerde titel in de wacht te slepen. Al enkele weken geleden schreeuwden de speelsters, dat het kampioenschap het enige doel was. Geen stilzwijgen, zoals in Rotterdam, maar de ambitie uitspreken. Met deze houding legden de speelsters zichzelf wel een bepaalde druk op (zoals de 1-1 tegen ZVV), maar vorige week werd eerst ‘runner up’ DOVO in Veenendaal aan de kant gezet (4-1, na een wake up call al vroeg in de wedstrijd) en nu was de tegenstander uit Utrecht het ‘haasje’.
Hoevelaken werd al vroeg in de wedstrijd in het zadel geholpen. Al in de vierde minuut mocht Roos Oostrom vanuit buitenspelpositie vrij doorlopen, om met een afgemeten voorzet Manouk van de Vuurst te bedienen. De speelster met de meeste wedstrijden voor sc Hoevelaken in de benen wist de voorzet van haar medespeelster op waarde te schatten en schoot de bal onberispelijk in de bovenhoek.
Na deze snelle treffer kabbelde de wedstrijd een tijdje wat voort. Het enige vermeldenswaardige in deze fase van de strijd was een snelle uitbraak van Jolien Mallegrom. Oog in oog met de doelvrouwe leek zij Hoevelaken op 2-0 te brengen, maar de bal ging voorlangs. Een zeldzame misser, want normaal gesproken weet de topscoorster van sc Hoevelaken, die met grote regelmaat de ballen tegen de touwen knalt, het doel wel te vinden. In de kampioenswedstrijd bleef de snelle duivel echter op nul staan.
In de 24e minuut leek Hoevelaken voor de tweede keer op 2-0 te komen. Opnieuw was Jolien Mallegrom de defensie te snel af, maar de treffer van Manouk van de Vuurst, die door Jolien goed werd aangespeeld, werd vanwege buitenspel terecht geannuleerd. De teleurstelling was echter van korte duur. Twee minuten later was de derde keer uiteindelijk scheepsrecht. Elouise van Essen was ter plaatse, toen de Utrechtse doelvrouwe de bal losliet. Vanaf een meter afstand was het eenvoudigweg intikken, om de marge te verdubbelen.
Ook na deze tweede Hoevelakense treffer kabbelde de wedstrijd weer verder. Pas in de 35e minuut kon Hoevelaken voor nieuw gevaar zorgen. Melany van Gelder, die zich dit seizoen op uitstekende wijze in het hart van de defensie heeft weten te nestelen, mocht vanaf de linkerkant een vrije trap nemen. Zij slingerde de bal hoog voor het doel, waar opnieuw Elouise van Essen ter plaatse was en de bal slechts hoefde te schampen, om de keepster te verrassen: 3-0 en de wedstrijd gespeeld.
Na de pauze kreeg Hoevelaken wat nieuw bloed geïnjecteerd met het inzetten van Danique van Zadelhoff en Willemieke Stitselaar voor Elouise van Essen en Manouk van de Vuurst, de beide doelpuntenmakers van voor de rust. Na een kwartier spelen deed Willemieke Stitselaar, wat haar voorgangster voor de rust presteerde: scoren. Vanuit een hoekschop van Roos Oostrom zorgde Willemieke voor de 4-0. Zeven minuten later mocht Roos Oostrom zichzelf op de lijst der schutters bijschrijven. Na een perfecte vrije trap van opnieuw Melany van Gelder kopte Roos na driekwart wedstrijd de bal overtuigend in de touwen: 5-0. Voor zover de wedstrijd nog niet gespeeld was, was dat nu wel het geval, maar omdat een half dozijn treffers beter staat dan vijf treffers, tekende ook Lisa Bröckl nog voor een doelpunt. Met deze treffer werd het krachtsverschil ook in klare cijfers duidelijk gemaakt en konden de vrouwen elkaar in de armen vallen vanwege het behaalde kampioenschap. “Jullie hebben het verdiend”, meldde trainer/coach Evert Lans na afloop aan zijn vrouwschappen. Om vervolgens te verklaren: “We hebben dit jaar een heel regelmatig seizoen gedraaid. Na het vervelende einde van het vorige seizoen ben ik zelf laat bij sc Hoevelaken gekomen en zijn er ook zes, zeven nieuwe speelsters van elders gekomen. De meiden hebben zowel de situatie als elkaar geaccepteerd, waardoor er langzaam maar zeker een team ontstond. De meiden hebben dit kampioenschap absoluut verdiend”.
Hoe Hoevelaken in de tweede klasse zal gedijen moet de toekomst uitwijzen, maar Evert Lans is vol vertrouwen. “We hebben dit seizoen in vriendschappelijke wedstrijden en bekerduels tegen tweedeklassers ook al laten zien, dat we zeker niet de minderen zijn. Ook tegen die ploegen hebben we resultaten geboekt”.
Over tweedeklassers gesproken, de zondagafdeling van Longa ’30 uit Lichtenvoorde is zo’n tweedeklasser. Deze ploeg is op zaterdag 15 april de volgende tegenstander van Hoevelaken in de halve finale van het bekertoernooi. Op Kleinhoven probeert Hoevelaken vanaf 16.30 uur de volgende stap te zetten op weg naar de dubbel. Middenmoter Longa ’30 heeft zondag 9 april nog competitieverplichtingen tegen Varsseveld. De vraag rijst, of daar om 11.00 uur al Hoevelakense spionnen staan te kijken na een avondje kampioenschap vieren.
bijdrage van Robert Kreuning
