De parade der Hoevelakense vlaggenschepen zorgde op Stille Zaterdag op Kleinhoven voor een lach en een traan, maar dan in omgekeerde volgorde.
Zowel de hoofdmacht van de heren als die van de vrouwen moest de wei in, met twee uiteenlopende resultaten. Beide vlaggenschepen gingen met een 1-0 voorsprong de rust in, maar daar waar de mannen de wedstrijd in de laatste tien minuten weggaven (1-3), daar pakten de vrouwen wel door (3-0) en bezorgden zij zich met dit resultaat een plaats in de bekerfinale.
De competitiewedstrijd tussen de mannen van Hoevelaken en die van FC Horst was in de eerste helft van beide zijden erg rommelig. Twee momenten uit de eerste doorgang zijn slechts vermeldenswaardig. Het eerste moment was het doelpunt van Ruud Kassenaar in de 18e minuut, die voor negentig procent kon worden toegeschreven aan Ramon Geijtenbeek. In een één tegen één duel met één der Ermelose verdedigers zette Ramon goed zijn lichaam in de strijd, om vervolgens alleen door te lopen op de sluitpost van FC Horst. In plaats van voor zijn eigen kans te gaan (een spits hoeft niet altijd te scoren wanneer een medespeler er beter voor staat) schoof hij op het juiste moment de bal naar rechts, waar de Hoevelakense topscorer de bal eenvoudig kon binnen schuiven.
Twintig minuten later leek Horst op gelijke hoogte te komen, maar de treffer, die door menigeen al geteld werd, werd door doelman Sjoerd Kloppenburg prachtig voorkomen door een enorme redding in de linker benedenhoek.
Bijna tien minuten na de thee was het opnieuw Ramon Geijtenbeek die de luis in de pels van de Horster defensie leek te worden. Na een diepe bal kopte een verdediger de bal terug op zijn eigen doelman, maar de snelle Hoevelakense spits was zo snel ter plaatse, dat hij nog een teen tegen de terug gekopte bal kon krijgen. De 2-0 leek een feit, maar de bal rolde net langs de verkeerde kant van de paal.
Met nog ruim een half uur te spelen had Hoevelaken in aanvallend opzicht weinig meer in te brengen. Het spel speelde zich voornamelijk af op de helft van Hoevelaken, waar Horst in de slotfase de wedstrijd in twee minuten naar zich toetrok. In de 80e minuut werd de bal vanuit een vrije trap vanaf de linkerkant ineens tegen de touwen geschoten. Twee minuten later werd de bal vanuit een hoekschop en wat lamlendig verdedigingswerk opnieuw in het Hoevelakense doel gewerkt. Hoevelaken probeerde nog wel een punt uit het vuur te slepen, maar kwam niet verder dan een kopbal van Michel van de Bunt, die zijn hoofd onvoldoende tegen de bal kon krijgen om er de juiste richting aan te geven. In de extra tijd werd de schade nog groter (1-3) en kon Hoevelaken de wonden likken na de zoveelste onnodige nederlaag dit seizoen.
Vrouwen naar bekerfinale
Na het mislukte voorprogramma was het de beurt aan de vrouwen, om zich ten koste van Longa ’30, een zondag tweedeklasser uit Lichtenvoorde, te plaatsen voor de finale van het bekertoernooi. Na het behaalde kampioenschap van vorige week zou dit het tweede succes in één week moeten worden.
Al snel in de wedstrijd bleek, dat Hoevelaken niet veel van de tegenstander hoefde te vrezen. Weliswaar probeerde Longa tot aanvaardbaar veldspel te komen, maar veel indruk maakte dat niet op de Hoevelakense kampioensploeg. Vanaf het eerste fluitsignaal was Hoevelaken de bovenliggende ploeg en kwam het al na negen minuten vanuit een hoekschop op voorsprong. Danique van Zadelhoff was ter plaatse, om de bal in te koppen. Op zich een meevaller, want nog geen drie minuten daarvoor leek zij zwaar geblesseerd op het veld te liggen. Ook na haar treffer ging de spits, die dit seizoen veel blessureleed kent, nog even door, maar moest toch al op het kwartier worden vervangen.
Voor het spelbeeld maakte de wissel niet veel uit. Hoevelaken bleef de meest aanvallende ploeg, vooral in de tweede helft. Zes minuten na de thee ging Manouk van de Vuurst het duel aan met de doelvrouwe, waarbij ze een arm van de keepster tegen het hoofd kreeg. Geen aanvallen van de keepster, oordeelde de scheidsrechter, die er in Hoevelakense voordeel vaak naast zat in buitenspelsituaties, maar een strafschop voor Hoevelaken. Roos Oostrom schoot de bal onberispelijk in en besliste daarmee de wedstrijd eigenlijk al vroegtijdig.
Na deze bevrijdende tweede treffer kreeg Hoevelaken handen vol mogelijkheden om het krachtsverschil nog duidelijker in cijfers uit te drukken. Jolien van Looijengoed, die een treffer zo door haar medespeelsters gegund werd, kreeg de bal echter niet tussen de palen bij een aantal open kansen. Gelukkig voor Hoevelaken stond het vizier bij Meike Minkels wel op scherp en was de bekerfinale na de 3-0 een kwartier voor tijd wel een feit.
bijdrage van Robert Kreuning
