Een willekeurige greep uit reacties van mensen die eindelijk met bridgen durfden te beginnen.
“Wat stom dat ik er nu pas aan begin!”
“Ik dacht altijd dat kaarten niets voor mij was”.
“Nooit geweten dat de spelregels helemaal niet zo moeilijk zijn”.
“Waarom wist ik niet dat bridge een geweldig spel is voor jonge mensen?”
“Oh, je mag dus wel praten en lachen tijdens het spel”.
Je ziet, als er één spel is, waarover veel negatieve misverstanden rondzingen is dat bridge.
Bridge wordt inderdaad veel door ouderen gespeeld. Maar niet omdat het een spel voor ouderen zou zijn, integendeel! De meeste oudere bridgers zijn er jong aan begonnen en wie eenmaal begint kan en wil niet meer stoppen.
Deze gedachte is vooral ontstaan door een verkeerde leervolgorde in het verleden. Met de huidige opzet speel je al in korte tijd een eenvoudig leuk spel. Dat telkens met een nieuwe aanvulling nog leuker en boeiender wordt. Wanneer je eenmaal bridge speelt, is het “alleen nog maar” de kunst om met eenvoudige regels het onderste uit de kan te halen.
Gelukkig niet, het moet wel ontspannend blijven. De meeste clubbridgers proberen het niet eens. Bridge is een spel waarin het niet in de eerste plaats zoveel mogelijk weten, maar om creatief om te gaan met het weinige dát je weet.
Wie kan bridgen heeft een garantie tegen eenzaamheid en verveling. Want bridge kun je op elk moment van de dag (of nacht) spelen. In de huiskamer, op een bridgeclub en, voor wie de deur niet uit kan of wil, op internet. Ook verkleint bridge, door het actief gebruik van de hersenen, de kans op ziekten als Alzheimer.
Jazeker, het risico is levensgroot dat je zo verslaafd raakt aan bridge dat het ten koste gaat van je andere hobby’s of zelfs je studie. Je zult met bridge stevig in je schoenen moeten staan om de juiste grenzen te trekken.
Interesse gewekt? Lees dan ons bericht over de beginnerscursus.
bijdrage van Hetty Adolfs (oorspronkelijke tekst Max Rebattu jr.)