Hoevelaken in extremis langs Saestum
ZEIST - Met een 1-1 tegen asc Nieuwland, gevolgd door een overwinning op Saestum, is Hoevelaken de tweede competitiehelft op dezelfde wijze begonnen als de eerste.
Het verschil in de overwinning van zaterdag ten opzichte van de wedstrijd op Kleinhoven was echter, dat in september bij een tussenstand van 4-0 de wedstrijd in de rust al beslist was. In Zeist moest zaterdag tot ver in de extra tijd worden gewacht, totdat eerst een – tweede - voorsprong op het bord kwam, die vervolgens over de streep werd getrokken.
Hoevelaken was een groot deel van de wedstrijd de bovenliggende partij, maar een abc’tje werd het niet. Saestum, dat verwoede pogingen doet uit de onderste regionen weg te komen, werd vanaf de zijkant aangemoedigd veel druk op de bal te zetten, waardoor een fysiek duel ontstond. Daarbij deed de arbitrage een duit in het zakje door bij ieder duel de mensen in spanning te laten of hij zou laten doorspelen, of met een kaart ging wapperen. Kortom, Saestum – Hoevelaken werd een onderhoudend duel, waarbij mooi voetbal vooralsnog geen hoge notering op het prioriteitenlijstje kreeg.
Hoevelaken zocht veelvuldig de aanval, maar omdat de voorwaartsen zich niet echt goed in scoringspositie konden manoeuvreren, bleef een treffer vooralsnog uit. Tot de 28e minuut, toen Joep Timmerman met een mooie actie zijn aanvalsmaatje Daan Vinke los kreeg van de verdediging. Eén op één met de doelman schoot laatstgenoemde Hoevelaken op voorsprong.
De treffer van Daan Vinke leek een bevrijdende opening, maar lang mocht Hoevelaken niet genieten van de voorsprong. Drie minuten later volgden er twee hachelijke minuten in het Hoevelakense strafschopgebied. Na knullig balverlies aan de rechterkant van het verdedigingsblok ontstond er een open kans voor Saestum, waarbij Gijs Leebeek Hoevelaken met een wereldredding op de been hield. Opluchting vooralsnog bij Hoevelaken, frustratie langs de kant bij Saestum. “Waarom gaan die ballen er nooit bij ons in?”
Hoe dan ook, de Glanzparade van de Hoevelakense doelman leverde Saestum twee hoekschoppen op, waarbij de tweede opnieuw voor chaos voor het Hoevelakense doel zorgde. Doelman Gijs Leebeek kon de bal niet onder controle krijgen, waarna aanvoerder Ludo Horst als een volleerd keeper de bal op de doellijn met zijn handen tegen zijn borst drukte en snel daarna ook weer liet vallen. Het voorval leverde hem geen kaart op, maar wel een strafschop tegen. Saestum trok daarmee de zaken weer recht en kon het spel opnieuw beginnen.
In de tweede helft ging Hoevelaken door met waar het de eerste helft ook al pogingen toe ondernam: het zoeken van de aanval. Dat leek al na tien minuten succes op te leveren, maar Joep Timmerman zag zijn ingeschoten bal terugkomen van de binnenkant van de paal. Een kwartier later kwam Joep Timmerman opnieuw in het nieuws, toen hij Jelle Bos een grote kans gaf, maar die vond de doelman op zijn weg.
De ommekeer in de wedstrijd was tussen beide kansen door tot stand gebracht, met het inbrengen van Laurens de Korte. De aanvaller, die aan het begin van het seizoen terugkeerde naar de lagere elftallen van sc Hoevelaken, maakte onder Jan van den Heuvel opnieuw zijn opwachting en liet met een aantal gewonnen duels direct zien er zin inin te hebben. Zo vond de invaller tien minuten voor tijd Thomas Vaarkamp in scoringspositie, maar werd de treffer geannuleerd vanwege buitenspel. Niet veel later kreeg Laurens de Korte zelf een schietkans, maar belandde de bal op het parkeerterrein. Desondanks werd hij uiteindelijk het goudhaantje, met dank aan Neal Kooij. Met een enorme wilskracht wist hij op eigen helft tegen twee tegenstanders de bal te veroveren en daarna ook nog eens zijn mede-invaller Laurens de Korte te bereiken. In de derde minuut van de extra tijd speelde die zichzelf vrij om vanaf de zijkant vernietigend uit te halen. Na vervolgens drie minuten billenknijpen konden de Hoevelakense handen omhoog. Mooi was het allemaal niet, onderhoudend wel.
bijdrage van Robert Kreuning
