Schaken in onze gemeente, nummer 5

Gisteren wederom volledig ingemaakt.

Volgens het boekje. Althans gezien vanuit mijn tegenstander. Elke zet was raak eigenlijk, van mijn opponent wel te verstaan. Ergens in het middenspel dacht ik dat mijn problemen uit de opening waren opgelost. Maar nee hoor, de heer D. Flohr wist mij genadeloos en het moet gezegd worden, zeer sympathiek naar het einde te brengen en mijn koning stuiptrekkend neer te leggen.

Eigenlijk wist ik het al bij aanvang zo’n beetje. De stukken voelden deze avond niet lekker. Ik zelf was niet optima forma en met zo’n schaakkanon tegenover je moet je eigenlijk hard rennend al om 20.07 “De Kandelaar “ gillend verlaten, op de fiets springen en veilig met je ega een kop warme chocolademelk drinken en gezellig de bedstee induiken.

Maar nee, ik dacht gewoon ouderwets eigenwijs, ik red het wel met mijn slimme paarden zetten. Hopeloos ben ik. Geboren voor het anti-talent. Ik schaak maar mijn brein heeft de focus op vingerverven en daar heb ik eigenlijk ook geen talent voor. Mededeling aan alle Nijkerkers: Hier spreekt een schaker die de basisregels niet weet uit te voeren. Ik heb inmiddels op mijn zolderkamer een schaakbibliotheek waar New York jaloers op zou zijn maar het spel begrijpen is een ander verhaal.

Maar toch, voor de goede verstaander, hulde aan mijn tegenstander deze avond. De rust zelve en voor de principiële strategische wijze waarop ik bewonderend ben getrakteerd.

Dus Dennis, dank voor deze leerzame partij.

Super avond.

Ik kijk zoals altijd uit weer uit naar de volgende partij.

Schaken, het blijft boeiend.

U is gewaarschuwd.