Belevenissen van een (schilderende) Nijkerker.....Deel 2

Travis Meadows, gitarist, singer, songwriter, heeft een pakkend nummer waarin hij verklaard dat zijn vader de enige man is die zijn hart ooit heeft gebroken.

Ook vraagt hij het adres waar hij een schoon geweten kan kopen. Die Travis, zodra ik hem tegen het lijf loop zal ik hem eens verder willen spreken. De song is trouwens ook muzikaal sterk. Een aanrader.

Weet dat ik ook een gitaar betengel. U is gewaarschuwd, vooral mijn teksten zijn slappe aftreksels van mijn in oorsprong wel geniale gedachten en rijmen doe ik helemaal niet aan.

Het moet rauw, onverschrokken en onvergetelijk zijn voor de toehoorder.

Het laatste lukt bijna altijd.

Vooral mijn lief is geen fan.

Zij heeft wel verstand van muziek.

Ook de buren.

En over muziek gesproken. In mijn beleving zijn er nu enkele muzikanten die adembenemende muziek maken. Vooral de gitaristen. Zij bespelen dat instrument met een gave die ongekend is. Zo is daar ineens de groep met de naam Polyphia. Spreek het vooral niet op zijn Nederlands uit want dan val je door mand. De muzikale fruitmand wel te verstaan, ik blijf tenslotte trouw aan John Woodhouse en de Kermisklanten omdat mijn vader ook mijn hart heeft gestolen.

Zijn koffer met grammofoonplaten staat nu bij mij op zolder. Een koffer vol met glimmende hoezen in harde kleuren. Alle op-volle-toeren-artiesten uit de zestiger jaren zijn hierin aanwezig. Enige tijd geleden heb ik een pick-up aangeschaft maar de muziek klinkt al direct volop zodra ik die koffer open. De pick-up heb ik in de praktijk dus eigenlijk niet nodig. Misschien maar goed ook. Ik heb gemerkt dat vele mensen geen idee hebben waarvoor een pick-up dient. De naam blijkt een mysterie te zien.

De tijd verstrijkt en laat alles veranderen. Prima.