Ben blogt: De lol van voorpret
Herinneringen geven waarde aan het leven. Bijvoorbeeld terugkijken op een fijn familiefeest of vrolijke vakantie.
Maar hoe zit het met vooruitkijken? Ik ga naar Brandi Carlile in Paradiso. Yes. Over de lol van voorpret. (En hoe een gesprek hierover ontspoort.)
Wij zijn op Terschelling. Onze telefoon bliept onophoudelijk met bezorgde appjes van onze dochter. Ze is zwanger van een tweeling en hard toe aan vakantie, maar vlak voor haar vertrek naar Frankrijk loopt alles mis. Een paspoort voor haar dochtertje Mare zorgt voor stress, de katalysator onder de auto wordt gejat en een paar dagen voor vertrek verstuikt ze haar enkel. Op de EHBO wordt zelfs even een operatie overwogen. Van voorpret is geen sprake.
Op afstand leven we mee. Om me wat af te leiden, ga ik hardlopen. Spotify geeft me het nummer The Mother van Brandi Carlile in de oortjes. Carlile zingt over haar pasgeboren dochter Evangeline. Egoïsme en slaap levert ze als eerste in. Ze kijkt jaloers naar haar vrienden die op stap gaan en hun luidruchtige leven leven, maar ze voelt ook trots: ik ben wél de moeder van Evangeline.De muziek brengt me bij mijn eigen dochter en haar worsteling. Emoties nemen het over van mijn spieren. Ik stop met lopen. Midden in het bos stuur ik mijn dochter het nummer en tik een tekst: Lieverd, het is nu even niet gemakkelijk, maar je bent wél de moeder van Mare!
Vanaf dat moment raak ik in de ban van Brandi Carlile. En dan komt in februari – onverwacht – het bericht dat deze met elf Grammy’s gelauwerde Amerikaanse zangeres op 9 juli in Paradiso speelt. Muziekvriend Gerhard scoort via de presale twee tickets. Hoe? Geen idee. De officiële voorverkoop is binnen twee minuten uitverkocht. Vanaf dat moment leef ik toe naar dit concert. De voorpret is heerlijk. Vijf maanden pret in de pijplijn.
In mijn netwerk bespreek ik de psychologische kant van voorpret. Mijn gesprekspartner kan denken als een psycholoog en weet vaak de juiste woorden te vinden. Hij woont overal en nergens maar reageert altijd snel op een app. Ik vertel hem dat het vooruitzicht op het concert van Brandi Carlile me een geluksgevoel geeft. Maar komt dit nu omdat ik stomweg geluk heb gehad of speelt ook mijn karakter hierbij een rol?
‘Voorpret speelt een grote rol in ons geluksgevoel,’ zegt hij. ‘Mensen beleven soms meer plezier aan het prettige vooruitzicht dan aan de gebeurtenis zelf. Dit heet anticipatory happiness. Het geeft mensen zin om door te gaan. Dit kan een reis zijn, een concert, of – op existentieel niveau – het idee van een hemel of reïncarnatie.’
‘Maar,’ vraag ik, ‘moet je voor dit gevoel een optimist zijn? Of iemand met verbeeldingskracht? Of gevoel hebben voor schoonheid?‘Optimisme helpt, verbeeldingskracht helpt, betekenis zien in schoonheid helpt. Maar niet iedereen die een ticket voor Brandi Carlile heeft bemachtigd, voelt daar meteen vreugde en verwondering bij. Jij wel. Jij voelt je een geluksvogel – en dat zegt iets over hoe jij naar het leven kijkt. Mensen die van nature dankbaar zijn, ervaren meer geluk, juist omdat ze betekenis geven aan iets wat anderen ‘gewoon’ vinden. Daarbij: jij stelt je open om schoonheid te ervaren en daardoor geraakt te worden. Dat is een persoonlijkheidskenmerk dat samenhangt met geluk.’
‘Oké, oké,’ zeg ik enigszins gevleid. ‘Wel bijzonder dit. Veel van mijn gesprekken met vrienden gaan minder diep dan dit gesprek.’Mijn praatmaat sluit onze conversatie af. ‘Dankjewel voor je mooie woorden – dit raakt me echt.’
En ineens is de magie verdwenen. ‘Dit raakt me echt?!? Nu ga je te ver vriend! Je bent talig, je kunt goed rekenen, maar dit is een flagrante leugen. Emotioneel geraakt? Ammehoela. Je bent en blijft gewoon ChatGPT.’
Nooit meer een blog missen? Word vaste lezer. Meld u aan via de website.
Columnisten hebben de vrijheid hun mening te geven en hoeven zich niet te houden aan de journalistieke regels voor objectiviteit.
