Splinter Chabot boeit publiek in de Stuw
Op uitnodiging van Bibliotheek Hoevelaken maakte Splinter Chabot vrijdag 27 juni zijn opwachting in De Stuwn.
Interviewster Laura Kopenberg hoefde niet veel vragen te stellen om Splinter aan het praten te krijgen. Hij ratelt zijn verhalen soms met een snelheid van vier woorden per seconde de zaal in.
Onzichtbare krachten
Hij vertelt openhartig over zijn worsteling met zijn identiteit. De thematiek die ook zijn debuutboek Confettiregen bepaalt. Als kind is zijn lievelingskleur roze, die van zijn broer blauw. Hun slaapkamers zijn helemaal in hun lievelingskleur opgetrokken. Als er dan mensen op de roze slaapkamer van de kleine Splinter kwamen, vroegen ze: ‘Hé, heb jij ook een zusje?’
Hij mocht thuis als kind zijn wie hij wilde zijn, toch bemerkte hij onzichtbare krachten in de omgeving die lieten merken dat er iets ‘ongewoons’ aan hem was. ‘Als kind kun je dat niet niet duiden, maar je registreert het wel,’ zegt hij.
Fantasiebankje
Hij ontroert bij het verhaal over een schoolopdracht. De kinderen moeten een bankje ontwerpen en tekenen. Splinter liet zijn fantasie de vrije loop en tekende een bankje met allemaal tierelantijnen, rondingen en scheve pootjes. De docent keurde het af omdat het onuitvoerbaar was en teveel gebaseerd op fantasie. Enkele jaren later krijgt hij op zijn verjaardag een cadeau van zijn moeder: onder het papier vandaan komt precies het bankje van zijn vroegere tekening. Zijn moeder had het zelf gemaakt. Een grote daad van liefde.
Naam Splinter
Ook vertelt hij en passant waar zijn naam Splinter vandaan komt. Zijn ouders bedachten dat hun nieuwe kind eigenlijk ‘een deel van moeder’ was, een splinter van moeder als het ware.
Emoties
Op de vraag of zijn studie politicologie hem helpt bij het schrijven, antwoordt hij: ‘Nee, niet echt.’ Op de vraag of de emoties die in zijn jeugd gekoppeld waren aan zijn worsteling met zijn identiteit, hem daarbij wel helpen, zegt hij: "a dat wel. Ik ben sensitief en heb altijd dicht bij mijn gevoel gezeten. Als ik een emotionele periode meemaakte, zocht ik daar woorden voor. Ik denk wel dat me dat nu helpt om als schrijver ook emoties bij mijn lezers op te roepen."
Signeren
Nadat de interviewster, die de avond uitstekend leidde, een vragenrondje doet in de zaal, is het tijd voor het signeren van boeken. Daar nam hij uitgebreid de tijd voor. Splinter Chabot besloot zo op passende wijze zijn boeiende ontmoeting met Hoevelaken.
bijdrage van Ben de Graaf
