Detox your life

Foto: nijkerk.nieuws.nl

Eerlijk is eerlijk: er lag al een andere column klaar, maar die heb ik niet laten plaatsen. Waarom niet? Omdat ik nodig toe was aan een detox: oude teleurstellingen, verdriet en pijn uit mijn lijf spoelen in plaats van het van me af schrijven in een column.

Daar wordt niemand veel wijzer van. Van ‘schone’, opgewekte, fitte mensen wel. En daar lopen er tegenwoordig niet zo heel veel meer van rond. Want we zijn vervuild door bewerkt voedsel, milieu en slechte gewoontes. Detoxen is daarom allang geen luxe meer. Zeker niet nu de lente in aantocht is en veel flubberbuikjes wachten op verlossing. Of misschien ook juist niet…

Ooit bij stil gestaan dat de toestand van de aarde misschien weleens onze eigen toestand zou kunnen weerspiegelen? Dat wij net zo vervuild zijn als zij is? Plastic in zee (zooi in ons lijf), opwarming (heethoofderij) en klimaatverandering. En dat we negatieve dingen te veel aandacht geven, waardoor ze groeien? Zoals aan de fanatici die dagelijks over ons beeldscherm zwalken? Waar we bang van worden? En daarbij misschien vergeten dat angst vergiftigt? Letterlijk? Niet alleen scheidt je lichaam stress-stoffen uit bij angst, je kunt ook niet meer helder denken. En die helderheid van geest hebben we juist zo nodig om de aarde te redden van de vergiftigingsdood. En laten we dan bij onszelf beginnen.

Konijnenvoer
Wat is detoxen? Waar mensen vroeger, nog gelovig en trouw aan de kerk, aan het begin van het jaar een vastenmaand hielden, gaan tegenwoordig steeds meer mensen aan de ‘detox’. Het is bijna hetzelfde, maar dan wat diepgaander: detoxen is ontgiften. En dat is nodig voor de meeste mensen, want we krijgen in ons huidige, bewerkte voedsel veel e-nummers, radicalen, hormonen en gifstoffen binnen. Niet alleen via eten, maar ook via de lucht, het water dat we drinken en bijvoorbeeld via de beelden op tv, die ik soms ronduit gif voor de ziel vind. De Dalai Lama zegt niet voor niets: wees je bewust van wat je eet, maar ook van wat je leest, kijkt en ziet. De meeste mensen zijn inmiddels lopende giftonnetjes. En dat uit zich in allergieën, darmziekten, sommige vormen van kanker en in allerlei andere soorten mensenleed. Dat misschien had kunnen worden voorkomen met een gezonder milieu, leef- en eetklimaat.

Detoxen ziet er ongeveer zo uit (de te plastische details laat ik weg): je bouwt je gewone eetpatroon langzaam af en gaat stapsgewijs over op gezonder, puurder, groener voedsel. En nee, je verandert niet meteen in een konijn ook al eet je vooral groente en fruit. Je eet bijvoorbeeld in die dagen geen vlees, koolhydraten, koffie en alcohol. Je eet wel (gestoomde) groente, fruit en bijvoorbeeld kaas en rijstwafels (die zijn dan opeens echt lekker!). Sommige mensen houden dit een hele tijd vol (een paar weken of langer), anderen gaan dan vasten. Dat deed ik.

En ik ging ervoor naar Zandvoort, met een lieve vriendin die er even uit moest. Ik ging best lekker vond ik, had het eigenlijk niet nodig dacht ik, maar tijdens dat detox-weekend in het hotel, met veel yoga, zee en rust, kwam ik wel degelijk tot de conclusie dat ik een beetje aan het doorschieten was. Teveel tegelijk wilde, te enthousiast overal naartoe fladderde. Als een vlinder die de weg dreigde kwijt te raken (ik heb niet voor niets ‘Vlinder & Slak’ geschreven over Vlinder die een huis vindt om tot rust te komen). Maar ook: nog oud zeer bij me droeg en ook daadwerkelijk verdriet om een overleden, jonge vriendin. Verdriet dat er mag zijn, maar wat je energiepeil behoorlijk kan drukken. Met een detox komt alle shit eruit, dus ook emoties. En dat is maar goed ook, want emoties kunnen ziekmakend zijn.

Flubberbuikje
En dus zat ik met mijn vriendin op zaterdagmorgen op een terras aan zee. Het was nog rustig, de serveerders boenden de vloer buiten en wij genoten van de zon op ons gezicht. We bestelden muntthee. Nee, geen appelgebak alsjeblieft. Nee, ook niet bij ons tweede kopje. We zijn namelijk aan het detoxen. De jonge, knappe jongen die ons de thee bracht, zette enthousiast het blad neer en vroeg en vertelde honderduit. Hij was zelf net 34 kilo afgevallen. Ja, hij woog vorig jaar nog 104 kilo. Deze jonge, mooie jongen. En hij was het zat geweest. Hij voelde zich loom, depri en verre van fit. Dus was hij geheel zelfstandig (zo knap!) begonnen te detoxen met een pakket dat hij via internet had gekocht. Veel gaan sporten, echt gezond gaan leven. Zijn ogen straalden.

Wij rekenden af en keken elkaar opgemonterd aan. Als hij het kan, kunnen wij het toch zeker ook! Zo geschiedde. Inmiddels ben ik iets lichter (de weegschaal is nog steeds niet mijn allerbeste vriend, maar wordt dat binnenkort wel) en vooral veel fitter. Mijn oogwit is witter, mijn huid straalt, ik voel me licht en fit.

Alleen bij thuiskomst bleek er een klein nadeel te zitten aan mijn detox. Mijn dochtertje van net acht rende op me af, klemde zich om me heen en vleide haar hoofd tegen mijn buik. Verschrikt keek ze op: mama, waar is je flubberbuikje?!

2016-10

Over Wendy Traa
Wendy Traa (1973) is kinderboekenschrijfster, leerkracht, kinderyogadocent en historica. Ze woont samen met haar man Siebren, dochters Bloeme en Veerle en hond Noortje sinds 2008 in Nijkerk. Ze is oprichtster en eigenaar van De Open Plek.

LAAKBAAR
Vier columnisten midden in het werkgebied van nijkerk.nieuws.nl ontmoeten Nijkerk, Nijkerkerveen en Hoevelaken. Elke week een nieuwe column waarin je kunt lezen wat Nelleke den Besten, Merit Roodbeen, Monique van Rooyen – Staal en Wendy Traa bezig houdt.

Elke maandag een nieuwe column online

 

Dossier:
Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen