De Nepalblog over de eerste dagen in het opvanghuis

We “wonen” nu een paar dagen in het Children’s Home in Bhaisepati.

Wat zijn we daar hartelijk ontvangen! Mijn naam is Marcelle en aan mij de eer om te bloggen over de eerste dagen hier in Nepal.

Na onze aankomst op het vliegveld van Kathmandu ontmoetten we al meteen Saru, de leidster van het opvanghuis, die ons kwam ophalen. Twee auto’s konden ons en onze 12 koffers maar nét meekrijgen. Na een rit door een ontzettend druk en chaotisch Kathmandu kwamen we na een klein half uurtje aan bij “ons” opvanghuis. Juichend stonden de didi’s (verzorgsters) en de kinderen op ons te wachten.

Na een heerlijke lunch was het tijd voor een rondleiding en het uitpakken van de koffers. Wij zessen slapen met z’n allen op een kamer. Inge en Edith gaan al meteen aan de slag met het voorbereiden van het schilderproject. Samen met Saru hebben we een planning gemaakt voor de eerste dagen en is onder andere alle ingezamelde kleding uitgedeeld. Vandaar de 12 koffers dus.

Dat uitdelen van de kleding ging op een hele leuke manier. Alles werd eerst gesorteerd met alle meiden eromheen. Saru gaf daarna om de beurt aan wie wat mocht uitzoeken. Zij weet namelijk precies wie wat nog nodig heeft. Het was leuk om te zien hoe de meisjes op de kleding reageren. Ook de schoenen waren erg in trek. Dolblij zijn die meiden met de tweedehands kleding uit Nederland!

Die middag zijn ook alle cadeautjes van de klas van Judith’s zoon uitgedeeld. (Zie ons vorige blog) Alle kinderen, alle 65 dus, kregen één voor één hun cadeautje. De jongsten waren ontzettend blij met hun knuffel, de iets oudere meisjes waren dolgelukkig met hun cadeau plus de brief die ze kregen van een kind uit Nederland. De oudste meisjes hebben ook allemaal een geschikt presentje gehad. Het was bijzonder om te zien hoe blij en dankbaar iedereen is. Sommige kleuters hadden de volgende morgen gekleurde handjes omdat ze met het cadeauzakje in hun handen hadden geslapen.

Na een lang gesprek met meneer Tamata, de directeur, zijn we verder gegaan met het schilderen. De meiden helpen graag mee en het is erg gezellig onder elkaar. Het wordt prachtig!

De volgende dag wordt er weer geschilderd natuurlijk. Maar eerst gaan we op de baby- en peuterkamers helpen. Wij spelen met de kinderen en geven ze eten. Zo hebben de didi’s even hun handen vrij voor een ander klusje. Wat zijn de kinderen allemaal lief. Ze zijn totaal niet eenkennig maar komen graag bij je zitten en willen spelen en gek doen. Ook van de babies krijgen we al big smiles. Na het ontbijt doen we een paar boodschappen en gaan we verder met het schilderwerk.

Als de kinderen uit school komen gaan Judith en ik spelletjes met de kinderen doen. We hebben onder meer “elastieken” gedaan en touwtje springen. Ook het bliklopen en hinkelen vonden ze erg leuk. De rest is weer druk met de kwasten in de studieruimte. Het wordt al mooi!

Het was even spannend maar de auto, dé droomwens van het opvanghuis, kan gekocht worden. Met dank aan sponsors, donaties van bedrijven en particulieren en alle giften van onze vrienden en familie. Er is een hele geschikte auto gezien en er wordt fiks onderhandeld over de prijs. We wachten met spanning op nieuws van meneer Tamata en houden jullie graag op de hoogte. Tot zover de Nepalblog vanuit Nepal. Later meer!

U kunt meer foto’s in de fotoserie bekijken

Over “De Indira Zes in actie voor Nepal”

Zes Nijkerkse dames vertrekken in maart naar Bhaisepati (Nepal) naar een van de opvanghuizen,  die Stichting Indira Nepal steunt. Ze gaan helpen met de kinderen, klussen doen en een mooie muurschildering maken in de speelkamer. De reis- en verblijfskosten betalen zij uiteraard zelf. Maar voor een paar (broodnodige) cadeaus voor de kinderen is extra geld nodig.

Vandaar diverse acties! Elke week een blog van een van de dames over de acties en de reis.

Wil je ook een steentje bijdragen en helpen? Doneer dan via

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen