Een fel licht tegen Corona
Spaar me de beelden van lege schappen
Ik snap het. Sommige mensen zijn heel bang
Paniek boeit me niet zo lang
Ik zie liever zingende mensen,
klappende mensen
Mensen met spontane hulpsystemen
die daarmee de angst wegnemen
Begrijp me goed: ik onderschat
die onzichtbare rotzak niet
Het virus met zijn zeemijnlook
Zo klein het is, zo groot de ontregeling, het verdriet
over mensen die al ziek zijn of eenzamer zijn dan ooit
van opa’s en oma’s zonder knuffels
van het gevoel van je weet maar nooit
Het kan van alles van ons afpakken
Onze zoenen, ons innig contact
Moed, want in de schoenen gezakt
De vanzelfsprekendheid van ons doodnormale leven
En hoe je daar ineens zo naar snakt
Toch brandt er een fel licht
van hoop in dit Coronagebied
Dat is het licht van WIJ, wij samen
Want het neemt veel… heel veel,
maar onze medemenselijkheid,
die krijgt het virus niet!
Larissa Verhoeff
Stadsdichter Ede
bron: Ede.nieuws.nl
