Zijn vrouw vond hem op maandagmorgen voorover gezakt op zijn laptop. Hartstilstand.
Zijn laatste zeer korte verhaal (zkv) werd korter dan de bedoeling was. Mijn schrijfheld A.L. Snijders is niet meer. Tijd voor enkele herinneringen.
Op Lowlands 2014 maak ik voor het eerst fysiek kennis met de uitvinder van het zkv. Hij staat op het affiche tussen namen als Queens of the Stone Age, Gregory Porter en Stromae.
Hij vertelt het verhaal van een jonge meid. Ze is van eenvoudige komaf, maar ook van grote schoonheid. Een al wat oudere man is onder de indruk, nodigt haar uit voor een etentje. En vraagt of hij haar mag tutoyeren. Het meisje vertelt haar moeder over de uitnodiging en vraagt of zíj misschien weet wat ‘tutoyeren’ betekent. Haar moeder schudt het hoofd: ‘Nee, dat weet ik niet, maar ik zou voor de zekerheid maar schoon ondergoed aantrekken.’
De volle Lowlandstent sluit Snijders in de armen. Na zijn optreden vertel ik hem dat ik een blog over hem heb geschreven. Of hij die wil ontvangen. Hij meldt zich aan voor mijn leeslijst.
Tot tweemaal toe reageert hij onder mijn blog. Onder Bezoek op zondag, een verhaal over een bezoek aan mijn dementerende moeder, schrijft hij: ‘Een mooi verhaal uit het protestants universum.’ Onder mijn blog Gebutste zielen met gitaar reageert hij met: ‘Een mooi muziekstukje. Mijn waardering betreft niet alleen het verhaal, maar ook de educatieve kracht voor iemand zoals ik – met weinig kennis van de popcultuur.’
Het laatste bericht komt op 23 juni, van zijn huidige vrouw Ineke Swanevelt. Het bericht is summier en schrijnend: ‘Graag uitschrijven i.v.m. overlijden.’
In september 2015 volg ik in de Observant in Amersfoort een masterclass van A.L. Snijders. Put uit je verleden, zegt hij, maar voeg verbeelding toe. Alleen het feitelijke verleden maakt je tekst anekdotisch. Je fantasie maakt je verhaal pas écht interessant. Je moet als schrijver vooral goed kunnen liegen, vindt hij. Mijn blog Kruispunt schrijf ik met deze tip in het achterhoofd.
Na de masterclass ren ik de stad in om zijn nieuwste boek te kopen, in de hoop dat ik hem nog kan laten signeren. Met het zweet op mijn rug en De libelleman in mijn jaszak keer ik terug in de Observant. Snijders is daar nog, hij helpt zijn invalide vrouw naar het toilet. Hij vraagt me naar mijn werk. Tekstschrijver? Hij reageert verbaasd. Natuurlijk, schrijvers, dichters en journalisten schrijven voor de kost. Maar je brood verdienen door voor een opdrachtgever te schrijven? Hij signeert mijn boek in zijn karakteristieke handschrift met de woorden: A.L. Snijders schreef dit in Amersfoort voor BEN die geld verdient met SCHRIJVEN.
Bovenaan staat een spreuk die ik niet begrijp: Tat Tvam Asi. Nu – zes jaar later – is het de titel van zijn laatste bundel zkv’s en lees ik dat de term uit het Sanskriet komt en ‘Dat ben jij’ betekent.
A.L. Snijders is niet meer onder ons. Maar zijn verhalen – hoe kort ook – gaan lang mee. En dan, wat een wonder, ontvang ik een brief. Een witte postduif komt hem brengen. Hij is van Snijders.
Beste Ben,
Ik schrijf je vanuit een lege hemel. Ik typ met twee vingers, dit duurt al gauw een eeuwigheid, dus ik hou het kort. Bedenk, het leven gaat door. Daarom stuur ik je een gedicht van de door mij bewonderde dichter Frank Koenegracht, uit zijn bundel ‘Lekker dood in eigen land’:
EPIGRAM
Als je dood bent op een dag
blijven de lampen rustig in hun fittingen
en ook de wc kan je gewoon doortrekken.
Wel voorzichtig want
het vlottertje werkte al niet goed.
Alles doet het nog: bijvoorbeeld
de overdrijvende wolkenvelden
en de matige tot krachtige tijdelijk harde
tot zeer harde wind uit uiteenlopende richtingen.
Tekst nodig? Laat woorden werken. Ben Tekstschrijver uit Hoevelaken schrijft voor alle sectoren, zorg en welzijn is zijn specialiteit.
Meer informatie? Meer blogs lezen? Kijk op mijn site. Nooit meer een blog missen? Word vaste lezer. Meld u aan via de website.
