Column van Juffrouw Raadgever
“Na dagen van appjes en telefoontjes heeft mijn telefoon gisteren voor het eerst niet gefluit. Ook heb ik al een paar dagen de voordeurbel niet gehoord. Wat een stilte ineens. Ik denk dat iedereen denkt; dat was wel even weer genoeg aandacht.”
Ze kijkt me aan alsof ik zomaar snap wat ze bedoelt. Nee dus. Hoezo een telefoon die fluit. Ze legt me uit dat de aandacht rond de feestdagen best wel overweldigend is geweest. De kinderen hadden in goed overleg om de beurt even hun neuzen laten zien. Sinds kort heeft ze dat vervelende ringgeluid van haar telefoon, voor de nummers van familieleden, op een fluittoon in gesteld. Haar zoon had haar ermee geholpen. Het is een prettig zacht fluitje. Net hard genoeg om je te laten weten dat er iemand een berichtje gestuurd heeft. Niet meer dat hinderlijke, irritante geluid. Ze laat me zien hoe het moet en laat me de fluittoon horen. Het is wel even een werkje. Je moet namelijk het nummer van elk familielid opzoeken en dan bij de instellingen melden dat je dat nummer een fluittoon wilt geven. Ze belooft me dat als ik het eenmaal ingesteld heb er blij mee zal zijn. Haar enthousiasme is haast aanstekelijk. Wetend dat ze, wanneer ik haar binnenkort weer zie, ernaar zal vragen beloof ik haar ermee aan de slag te gaan.
Het valt ons op dat de weg, die langs de woonwijk ligt, weer behoorlijk druk aan het worden is. Het is dus merkbaar dat langzaamaan het ritme van de week weer opstart. De scholen in het basis- en lager onderwijs mogen deze week de deuren ook weer openen. Een opluchting voor veel gezinnen. Waar iedereen eerst reikhalzend uitkeek naar vrijedagen, zijn ze nu blij weer aan de slag te kunnen. Met z’n allen verplicht thuis zitten blijkt toch heel anders te zijn dan vakantie. En petje af voor al die ouders die hun kinderen ondanks alles in een ritme van afwisselend, verplicht je huiswerk maken en vrije tijd, de dag door loodsen. Hoe moeilijk dat soms ook is. Zij weet te vertellen dat het niet bij iedereen gemakkelijk is gegaan. Bij haar buren, weet ze, was het een heel gepuzzel om werk, schoolwerk en opvang goed geregeld te krijgen. Een van haar buren heeft een baan in het ziekenhuis en de ander was dus min of meer verplicht thuis te werken. Hun ouders konden niet inspringen om te helpen. “Gelukkig, konden wij als buren wat hulp bieden. Maar goed dat ze hun mond opengetrokken hebben. Soms weet je niet wat er allemaal in de buurt speelt. En vreemde ogen dwingen! Wel een dingetje hoor. Die buurjongetjes zijn echte boef’ies. Supergezellig hoor maar je hebt je handen er vol aan. Ik krijg steeds meer bewondering voor het onderwijzend personeel. Je zult maar een klas vol van die ondernemende jongelui hebben,” dan wuift ze het met haar hand weg en zegt: “Ik ben ook niet meer geschikt voor opvoeden. Ik ben een oma en van Oma mag veel meer dan thuis. Toch!” En gelijk heeft ze.
De hele tijd heb ik al naar haar outfit gekeken en schraap mijn moed bij elkaar. “Je hebt altijd al tegen mij gezegd dat ik het zeggen moet als jij weer eens je best hebt gedaan om er niét uit te zien. Nu vandaag is dat het geval. Hoezo in vredesnaam draag jij zo’n verschrikkelijke foei lelijke blauwe trui met Winnie de Phoe in de sneeuw en de woorden Knuffeldag. Net zei je nog dat je oma was.” Ze schiet in de slappe lach. “Nou dat werd tijd zeg! Eindelijk reactie! Het was trouwens jou idee met je inhaakkalender.” Dan begint het bij mij te dagen als ze verder verklaard: “Ik heb wat dagen aan elkaar gekoppeld. Let op, 16 januari Dag van de sneeuw en Niks dag, dus zondag doe ik Niks. Maandag 17 januari Blue Monday en Dump je goede voornemens dag, dus maandag loop ik even geen drie kilometer. Dinsdag 18 januari is het Winnie de Phoe en lelijke truien dag, zie hier je wordt op je wenken bediend. En als laatste is het vrijdag de 21e januari Wereld knuffeldag. De serieuzere thema’s pasten niet op de trui. Nou, heb ik mijn huiswerk gemaakt? Of wat zeg je ervan.” Ik lach met haar mee: Deze vrouw is echt onverbeterlijk. Zij weet elke keer weer, er iets gezelligs van te maken. Als ik wegga roept ze me nog na. Let op volgende week zijn er vast weer andere leuke dagen. Tot gauw. Nou we gaan het zien.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
