Op 19 december 2021 gleed je weg.
Jouw lieflijke naam ruist nu langs de wolken.
Regelmatig schreef ik blogs over je. Zo kon ik verhalen over je delen. Dat deed ik graag, net zo graag als dat jij Merci-chocolaatjes uitdeelde. Nog één keer geef ik je een doosje Merci.
Medewerkers van Jumbo noemden je het chocoladevrouwtje. Vaak schoof je de kassière een doosje Merci toe. ‘Hier, voor jullie, bij de koffie,’ zei je dan. Je deed het zo vaak dat het ongemakkelijk werd. Teruggeven? Nee, dat accepteerde je niet. De bedrijfsleider vroeg wat hij ermee aan moest. We spraken af dat de kassières de doosjes Merci in dank zouden aanvaarden, niet zouden aanslaan op de kassa en weer terug zouden leggen in het schap. Toen je op het zorgerf in Putten woonde, namen we ook vaak Merci voor je mee. Dan kon je uitdelen, dat deed je het liefste. Ook deze Merci’tjes zijn voor jou.
Merci dat je me leerde met mildheid om me heen te kijken. Jij kon eenvoudigweg niet geloven dat iemand iets kwaads in de zin kon hebben. Ik denk aan twee illustere lui die op zondag aanbellen. Je zus is op bezoek. De mannen vragen een ladder te leen om ‘vogeltjes te kijken’. Vreemd. Toch stem je in. Maar ze lusten toch eerst wel een kopje koffie? Even later zitten de mannen verdwaasd in de voorkamer. Je zus vertrouwt het niet, hoopt dat ze snel opkrassen. Maar wat doe jij? Jij biedt ze een tweede kopje koffie aan. Koekje erbij. Wat de mannen kwamen doen? Geen idee. Ik denk weleens dat jouw ontvangst zo ‘ontwapenend’ was dat ze het niet over hun hart konden verkrijgen jou te bestelen.
Merci dat je een gewoon mens was, met rafelrandjes en onhebbelijkheden. Geen heilige. In de jaren dat opoe bij ons inwoonde, had je het moeilijk, was je jezelf niet. En altijd die knagende twijfel of de gasten op je verjaardag het wel goed hadden gehad. Let wel: na een avond met drie rondo’s bij de koffie, bowl en borrels, een onbeperkt aantal kipkluifjes en een slaatje toe terwijl ze de jas al aan hadden. De volgende dag wachtte je dan op het telefoontje van je zus. Die moest je dan tóch nog even vertellen dat het ‘iezig gezellig was’ en dat iedereen ‘het bar best had gehad’.
Merci voor je humor. Bijvoorbeeld voor die keer dat we het over een vrijgezelle vriend hadden. Hij fietste elke dag langs je huis, op weg naar zijn werk. Je vroeg: heeft hij nog nóóit een vriendin gehad, ook niet voor een kwartiertje of zo? Ach nee, wat zeg ik nu weer, voor een paar weken bedoel ik…..’
Merci voor de liefde die je rondstrooide, gevraagd en ongevraagd. Je liet zien hoe je geloof in God op een pure en persoonlijke manier kunt toepassen in de praktijk. Zodat de wereld er een beetje beter van wordt. De dominee zei het mooi tijdens de uitvaart: jouw karakter en jouw geloof versterkten elkaar, wat bij jou uitmondde in ‘liefde in het kwadraat’.
Je leefde vanuit de Bijbelse opdracht ‘heb je naaste lief als jezelf’. Ik dacht weleens dat jij ervan maakte: heb je naaste liever dan jezelf. Loonwerkers kregen de grootste stukken vlees, boeken waar je het meest van hield gaf je weg, zieken en eenzamen bracht je mandarijnen en chocola. Jij was de vrouwelijke equivalent van de barmhartige Samaritaan.
Jíj schreef de Ander met een hoofdletter, ík schrijf nu Moeder met een hoofdletter. Jouw ziel is ons ontstegen, jouw Voorbeeld blijft.
Merci Marrie, dankjewel dat je mijn moeder was.
Tekst nodig? Laat woorden werken. Ben Tekstschrijver uit Hoevelaken schrijft voor alle sectoren, zorg en welzijn is zijn specialiteit.
Meer informatie? Meer blogs lezen? Kijk op mijn site. Nooit meer een blog missen? Word vaste lezer. Meld u aan via de website.
