De Floriade 2022. Het was een dure grap om het op te bouwen.
En verlies ligt op de loer.
De toegangsprijs is ook niet mals. Maar als het je lukt om die te betalen, dan is het de moeite waard. Het is indrukwekkend. Maar het moet gezegd: het is ons gelukt om wat korting te krijgen.
Je moet wel goed ter been zijn. Want de af te leggen afstanden zijn groot. Helemaal als je, zoals wij deden, besluit om achterin te beginnen.
Mocht je je verplaatsen via een scootmobiel zorg er dan voor dat hij pico bello in orde is. De laatste updates en vooral voorzien van genoeg batterijstroom. Want als je ergens tussen de bloemenvelden strandt, dan duurt het wel even voor de hulpdiensten bij je zijn. Ze hebben een lange weg te gaan. Ik zou nog liever met scootmobiel-pech bovenop de Mount Everest staan.
Gelukkig zijn er wel voldoende restaurants om tijdens je zwerftocht even met een consumptie op adem te komen. Alleen bij geen van die gelegenheden is de koffie te drinken. Sla dus de koffie maar over. Maar ze hebben er wel lekkere salades.
Alleen al aan planten en bloemen hebben ze daar op de Floriade voor miljoenen geplant. Als je ziet wat een tuinplantje bij het gemiddelde tuincentrum al kost vandaag de dag. Het moest wat kosten. Maar het resultaat is er wel naar.
Er zijn voor de liefhebber heel wat hoogstandjes. Tuinen van diverse pluimage. Zo ook de kippen die er hier en daar rondscharrelen. Kippenliefhebbers ga erheen. Je hebt de dag van je leven.
Zo is er een heemtuin (dat wil zeggen voorzien van inheemse Nederlandse planten) waar je als natuurliefhebber je hart kunt ophalen. Neem je gids “Planten in veld en bos” mee. Mijn vriendin vroeg op een gegeven moment: “Gaan we ook nog ergens anders heen?”
Zoek je een nieuw pad voor je tuin, dan hebben ze er 73 voorbeelden van tuinpaden. Van Noord-Canadees gravel tot Chileens tufsteengrind.
Zo ook 41 voorbeelden van tuinhekken. En 86 voorbeelden van tuinvijvers. Tot onze verrassing alle gevuld met water.
Ook hebben zich er verschillende landen in de wereld danig uitgesloofd. Paviljoens om je vingers bij af te likken. Zoals Verenigde Arabische Emiraten, waar je drankjes worden geserveerd door kamelen. De Spiritual Garden van India, waar je wegzweeft zodra je ook maar even gaat zitten. En Japan, waar je als kabouter kunt ronddwalen in een bonsai-bos.
De Chinese tuin slaat echt alles. Alles door mandarijneenden geplant. Dat de chinezen zo lelijk doen tegenover Taiwan, moet je dan maar even vergeten.
Ook het paviljoen van Thailand is schitterend. De meeste schoonheid per vierkante meter. Bloemstukken waar je bij wegdroomt. Idem Thaise meisjes.
Het is alleen wat jammer dat wij het terrein met de meeste landenpaviljoen wat laat in de middag bezochten. Vele waren er om zes uur al gesloten. Terwijl de sluitingstijd van de Floriade op zich zeven uur is. Ik bedoel: het zijn toch geen ambtenaren die daar werken? Waarschijnlijk wel. Stipt om vijf uur naar huis. Het is nog een heel eind reizen naar het thuisland. Halen we het vliegtuig wel? Of stond in het hotel al om half zes het eten klaar?
Gelukkig hielden de mensen van het Duitse paviljoen het tot het einde toe vol. Ze hebben daar een uitstekend restaurant. Zuurkool in de zomer. En veel Bratwurst. Voor vegetariërs is het er niet pluis. En heerlijke wijnen zou Ilja Gort gezegd hebben. En natuurlijk strikt Duitstalig. Babi Pangang stond er niet op het menu.
Ook heel leuk is de zogeheten wormbeleving. Gecreëerd door kunstenaar Will Beckers. Een ode aan de worm waarbij de bezoeker ondergronds door een gang met wormachtige structuur loopt en het perspectief van de worm kan ervaren. Het is zoiets als een verblijf in de baarmoeder. Al zullen niet veel mensen zich dat kunnen herinneren. Je hoort de hartenklop van moeder Aarde.
Ook een zweefvlucht met de kabelbaan moet je jezelf niet onthouden. Nou ja, een vlucht? Meer een Out-of-Body-Experience. Ik ben wel het nodige gewend op kabelbaan-gebied. Al moesten ze mij er soms met drie man induwen. Want ik heb een beetje hoogtevrees. Maar deze zweefbaan is juist zo bijzonder omdat je op een constante hoogte van 35 meter over het landschap vliegt. Dit lijkt niet zo hoog. Maar van bovenaf gezien is het toch best een afstandje. Hoogtevrees, dat wel. Maar eng is vooral ook genieten. En bij de prijs inbegrepen.
Wat je van het door het park tuffende treintje niet kunt zeggen. Je OV-kaart is daar van nul waarde. Dat hebben we ook maar niet gedaan, een ritje met dat treintje. Als je je kleinkinderen niet meeneemt, dan hoef je er niet per se in.
Evenals bij onze komst moesten we bij het vertrek wel wat lang wachten op de pendelbus. Die blijkt, behalve de ramen, compleet overwoekerd met klimop. Maar dat is erop gedrukt. Die hebben ze eerst door de drukpers laten rijden.
Op weg naar het station word je wel geconfronteerd met Almere op z’n lelijkst. In de buurt van het treinstation moet je maar even je handen voor je ogen doen.
In ieder geval willen we er nog een keertje heen. We hebben nog lang niet alles kunnen bekijken. Die zo vroegtijdig gesloten landenpaviljoens zijn dan onze eerste bestemming. Die wil ik beslist een keertje zien. Mensen die er wel binnen zijn geweest verkeren weken later nog in trance. Dus daar gaan we voor.
Het nieuws van nijkerk.nieuws.nl gemakkelijk volgen? Like dan ook onze Facebookpagina, volg ons op Twitter of LinkedIn en Instagram of krijg gratis onze dagelijkse of wekelijkse nieuwsbrief.
Adverteren op nijkerk.nieuws.nl neem dan contact op Leo Christiaens voor de prijzen en mogelijkheden. Zijn telefoonnummer: 06-11087527, zijn mailadres: [email protected]
