Sc Hoevelaken – ’t Harde, de koploper tegen de hekkensluiter. Hoevelaken, dat twee wedstrijden met ruime cijfers won, ’t Harde dat tweemaal een nederlaag leed. Interessant om te zien, hoe beide ploegen met deze gegevens om zouden gaan.
Eén conclusie kon over deze wedstrijd al snel worden getrokken: het duel had niets in zich van de nummer één tegen de nummer laatst. ’t Harde dicteerde de eerste 38 minuten het spel en wist in dat tijdsbestek tot drie keer toe op miraculeuze wijze niet te scoren. Via goed keeperswerk van Sjoerd Kloppenburg, onhandigheid bij de voorwaartsen uit ’t Harde en een dosis geluk wist Hoevelaken in genoemde hachelijke momenten de nul vast te houden. Daarna vond hoofdtrainer Jan van den Heuvel het genoeg. Zeven minuten voor rust ‘slachtofferde’ hij Dion Metz om met Dennis de Haas meer vuur en voetbal in het spel te brengen. De rossige middenvelder loste direct een schot op doel en strooide met wat aardige passjes. Dat deed vlak voor rust ook Michel van de Bunt, die fraai Lex van Middelaar aanspeelde. De jonge aanvaller profiteerde volop van een inschattingsfout van de doelman, die twijfelde tussen uitlopen en in zijn doel blijven staan. Met een solide afronding bracht hij Hoevelaken tegen de verhouding in op 1-0.
Na de hervatting had Hoevelaken het beste van het spel en wist het ’t Harde veelvuldig op eigen helft te houden. Tot treffers leidde die overmacht niet. “We hebben het in de tweede helft zo slecht uitgespeeld”, analyseerde Tim Overmars bij het verlaten van het veld. “We gingen vaak met vier tegen drie op hun doel af en dan spelen we de bal nog over de zijlijn”.
Het onzorgvuldig uitspelen van de kansen was niet de enige reden, waarom Hoevelaken niet tot scoren kwam. Met een harde kopbal leek Michel van de Bunt voor de bevrijdende 2-0 te gaan zorgen, maar een fabuleuze redding van de doelman van ’t Harde voorkwam het Hoevelakense feestje. En dan volgt de genadeloze voetbalwet: kom je zelf niet tot scoren, dan vallen de treffers aan de andere kant. Twee zelfs, in de fatale 81e minuut. Tim van Soeren was net in het veld gekomen voor de beoogde matchwinnaar Lex van Middelaar en nog geen minuut later lagen de kaarten compleet anders: 1-2, door twee treffers van Henk Elskamp, het goudhaantje van ’t Harde deze zaterdag. Hoevelaken leek daarmee terug op aarde, na wat hemels te hebben mogen rondlopen na de 5-1 en 6-1 overwinningen.
Voor Jan van den Heuvel bleef er niets anders over dan een aanvallende wissel toe te passen. Centrumverdediger Ewoud van de Brug, die kon terugzien op een goede wedstrijd, maakte plaats voor Jan Weyn. Het werd de laatste minuten pompen of verzuipen, met een succesje in de vijfde minuut van de extra tijd. Michel van de Bunt mocht op het middenveld een vrije trap nemen, met Peter van der Weerd als eindstation. Met zijn knie werkte de aanvoerder van Hoevelaken de bal over de doellijn en vierde de treffer vervolgens als een overwinningsdoelpunt. Opluchting alom bij alles wat een rood-wit hart heeft en een voorlopig uitstel van een definitieve landing op aarde.
Bijdrage van Robert Kreuning
