Het schaakseizoen is alweer een maand in volle vaart
Het schaakseizoen is alweer een maand in volle vaart.
Om het schaakleven met elkaar te relativeren en om mogelijk nieuwe goede gebruiken te ontdekken werd deze keer in een gezamenlijke onderneming een wijngaard bezocht. Uiteraard om aldaar niet alleen de gepresenteerde kaasjes en krakende broodkorstjes te nuttigen. Ik kan u zeggen dat alle geschonken wijnen heerlijk tot verrukkelijk smaakten. Ook het walsen werd uitgebreid uit de doeken gedaan. Na het uitgebreide proeven kan ik u dan ook verder berichten dat bijna alle schakers zich niet meer kunnen herinneren dat zij daarna naar huis zijn gegaan. Als is het maar voor het feit dat we met z’n allen direct naar een andere locatie zijn getogen. Een locatie alwaar het luidruchtige maar vooral beweeglijk spel petanque wordt uitoefenend.
Petanque, in het verleden door mij onwetend ook wel ‘Jeu de boules’ genoemd is een spel met zware ijzeren ballen en ik kan gelukkig melden dat niemand zwaar of slechts licht gewond is geraakt. Gezeten achter het kleine schaakbord heb ik meer ongelukken zien gebeuren met die lichtgewichten van houten poppetjes.
Petanque is nog eenvoudiger dan schaken. Maar net als in een schaakpartij kan de afwikkeling ineens zeer verrassend zijn. Ook heb ik ontdekt dat sommige schakers absoluut niet met petanque hetzelfde kwalitatief niveau weten te bereiken als op het schaakbord, Dat is dan op zo’n survivaltocht voor sommige schakers mogelijk even moeilijk te absorberen hoewel zij dit absoluut niet hebben laten blijken.
In ieder geval, op de Nijkerkse schaakclub wordt wederom als vanouds het schaakspel wekelijks uit de kast gepakt en uitdagend op lange tafels opgesteld, meestal door onze vakbekwame rekenmeester die gewoontegetrouw vroeg aanwezig placht te zijn. De strijd is weer losgebarsten en sommige partijen laten zich reeds heerlijk lenen voor enige verdere aandacht. Zoals onderstaande. Ook is deze partij al klassikaal besproken en de conclusie was dat de moedige witspeler zich aan enkele grondbeginselen van strategie zo mogelijk enkele grenzen heeft overtreden. De zwartspeler heeft getriomfeerd in zijn bedoelingen. Voor alle zekerheid heb ik verondersteld dat de spelers anoniem wensen te blijven.
1. e4 f5 2. exf5 Kf7 Dit doet toch pijn aan de ogen. Zwart lokt de witspeler uit met zetten die ogenschijnlijk gevaarlijk lijken maar in wezen tempoverlies gaan betekenen. 3. Qh5+ g6 4. fxg6+ Kg7 5. Bd3 Nf6 6. Qe5 d6 7. Qc3 hxg6 8. b3 e5 Zwart staat reeds beter (volgens Fritz} 9. Bb2 Be6 10. Bc4 Bf5 11. d3 Nc6 12. b4 d5 Zwart krijgt na b4 vleugels 13. Bb5 Bxb4 14. Bxc6 Lxc3+
Het leuke is nu dat de zwartspeler op zijn notatieformulier in zijn vreugde van de stelling 14. …..- Pc3: heeft genoteerd en de zetten van wit in zijn kolom plaatst op het formulier. Ook is een damezet van zwart op papier kwijtgeraakt in de euforie. Een kniesoor die daar op let. Zwart staat gewonnen en de schrijfwijze op het formulier maakt dit heerlijk zichtbaar. De partij is ten einde, de resterende zetten waaronder Tb2: van zwart doet de witspeler de vlag strijken. De strategie van zwart is gelukt. Het is alsof zwart de rode cochonnet (het doelballetje bij Petanque) in de sloot gooit en de tegenspeler uitdaagt om dit balletje droog uit de sloot te vissen.
Bijdrage van Frank van der Kaaij
