Schaken in onze gemeente, nummer 6
Deze week op de schaakavond volledig de weg kwijt geraakt.
Ik had de witte stukken en zelden zo heerlijk uit de opening gekomen. Ik was heer en meester over de velden en het moet gezegd worden maar ik genoot toch wel een beetje van het overwicht wat mij pardoes en onverwacht ten deel viel. Tot het moment dat ik niet de juiste volgorde van het verplaatsen van de stukken wist vast te houden waarna natuurlijk alles donderend als een kaartenhuis instortte. Het moet aan de overkant van de straat te horen zijn geweest. Het is verbazingwekkend hoe snel dat ook kan gaan. Schaken is een spel waarvan vast staat dat de winnaar heeft gewonnen. Bij andere bordspellen is deze waarheid ook zo mogelijk geldig maar minder pijnlijk voor de verliezende partij. De verliezer is hoe dan ook de sigaar. Zoals deze avond. Ik neem u graag mee op dit avontuur, let vooral op zet 21 van wit. Hierna zit ik ineens anders op mijn stoel. Alsof deze niet is gemaakt om de knieën naar binnen te buigen. Het gevoel op dat moment is waarschijnlijk voor vele schakers universeel en herkenbaar. Het interne dialoog is vooral gericht op de gedachte waarom de schaker met schaken is begonnen. Waarom geen spel waarbij geen verliezers zijn te benoemen. Een spel wat eeuwig een plezierige voldoening geeft. Nijkerk heeft vast een club waar zulks zich afspeelt. Ik zie ook altijd verdacht veel gelukkige gezichten op het dorpsplein voor de Hema. Gezichten die ik niet vanuit de schaakwereld herken.
Maar goed, dit terzijde en laten we alle misleidende wijsheid maar even vergeten. Het schaak blijft toch bijzonder. Het spel is te mooi om waanideeën te ventileren en kwade gedachten toe te dichten. Hierbij de partij die mij deze week moest overkomen. Mijn tegenstander is de secretaris van de club de heer G. Vastenburg. Naast deze functie waarin hij alom geprezen wordt een uiterst vriendelijke schaker die mij ondanks mijn hersenspinsels sportief en troostend de hand drukte. Ook hij zal deze avond vol verbazing als zwartspeler mijn zetten hebben moeten doorleven, maar met andere gedachten, in de finale niet zo zwart zoals ik. Schakers zijn tenslotte ook maar gewone mensen.
1. e4 b6 2. d4 Lb7 3. Pc3 e6 4. a3 c5 5. Pf3 Pf6 6. Ld3 cxd4 7. Pxd4 Lc5 8. Pf3 O-O 9. b4 Le7 10. e5 Pd5 11. Pe4 f6 12. c4 Pc7 13. exf6 Lxf6 14. Tb1 d5 15. Pxf6+ Txf6 16. Lg5 Pd7 17. Lxf6 Dxf6 18. Qc2 dxc4 19. Lxh7+ Kh8 20. Le4 Ld5 Tot hier geeft de engine wit voordeel, hier begint het gedonder. Hier had ik moeten rokeren. 21. h4 Pb5 22. h5 Pxa3 23. Da4 Lxe4 24. Dxd7 Pxb1 25. h6 gxh6 26. Pe5 Dxe5 27. Txh6+ Lh7+ Ook nog dit belangrijke aftrekschaak over het hoofd gezien, het dondert hoorbaar tot in Keulen 28. Kf1 0-1
bijdrage van Frank van der Kaaij
