Onderweg in de auto luisteren we meestal naar de Regio Radio.
Column door juffrouw Raadgever
Het is leuk om te horen wat er in de omgeving allemaal afspeelt. En niet te vergeten er komt altijd wel leuke muziek tussen door. Popmuziek, van alles wat. In een rit van minimaal drie kwartier tot een uur komt er dus heel wat voorbij. Allebei rijden we graag. We vechten dan ook nog net niet om achter het stuur te mogen als we samen op pad gaan. Helaas hij is meestal net iets vlugger. Zowel mijn maatje als ik hebben dezelfde rijschool gehad. In een Renault 5 hebben we onze levensgevaarlijke verkeersfouten van een gemoedelijk dame afgeleerd. Ze rookte als en ketter en wij rookten ongewild mee. Mijn maatje veel korter dan ik want hij haalde zijn papiertje, toen was het nog geen pasje, in één keer. En met een recordsnelheid van drie maanden. Vind je het gek. Hij was automonteur en scheurde al op zijn zestiende met auto’s op het proefterrein van de baas. Die levensgevaarlijke fratsen waren dus ook voornamelijk voor hem bedoeld. Een paar jaar later moest ook ik eraan geloven. Hoe vaak er niet gezegd is dat de wereld een stuk groter voor me zou worden. Nu met angst in het hart ben ik begonnen. Het zweet stond me echt overal en de eerste paar keren had ik buikpijn van de zenuwen elke keer weer. En zeg nou eerlijk, ik ben vast niet de enige die zo’n drempel heeft moeten nemen. Onze rijinstructeur had zichzelf een bepaalde lesstijl aangemeten. Deze hanteerde ze jaren en jaren. Sommige reacties van haar herkende ik dus van de verhalen. Zoals die keer dat ik uit moest stappen om te bekijken hoe onwijs de auto langs de stoeprand stond. Volgens haar het enige middel om eens beter de spiegels te gebruiken. En die keer dan toen tijdens het keren op de weg, ze nam het liefst een hellend doodlopend weggetje in altijd dezelfde wijk. En hij had me gewaarschuwd. Als je daarnaartoe moet rijden ben je aan de beurt. Toen de auto teruggleed riep ze dwingend: ”Handrem!”. Maar goed ik ben drie keer gezakt en dat kostte aardig wat bloed, zweet, tranen en niet te vergeten de leskosten. Maar ik ben zooooooooo blij dat ik toch doorgezet heb. Heerlijk vind ik het om te rijden. Voor mijn part naar de andere kant van de wereld. En al zeg ik het zelf, we rijden best goed. Wel nemen we een paar goede adviezen mee. No. 1 Ga op tijd op pad en kijk niet meer op je horloge tot je er bent. Tijd inhalen met rijden is geen goede. No. 2 Geen rampenstamp muziek hard aan. Je hoort dan niet of er een sirene achter je zit en je gaat ongemerkt harder rijden. En dat is geen grap. No. 3 Op buitenwegen zoveel mogelijk naar de as van de weg rijden. Zo heb je meer overzicht en de zijkanten zijn vaak kapotgereden. Dus oppassen. We zijn ze nog niet vergeten.
En nu op de terug weg horen we de presentator zijn best doen. Zijn opdracht mensen ondervragen over het thema Pasen en vraagt hoe, en of ze het laatste avondmaal gaan vieren. Jaren terug had je dit echt niet bedacht. Hoe dan. Is dit het gevolg van de Passion die de laatste jaren op Witte Donderdag via de TV wordt uitgezonden? Komt hier het niet weten van de klok en de klepel aan het licht. Het blijkt in ieder geval, dat lang niet iedereen het hele verhaal kent. En dat de Christelijke waarde van het verhaal, helemaal niets met eieren en lekker eten van doen heeft. Eerlijk het speciale van het gebeuren met Pasen heeft een hele grote betekenis voor de Christenen. De geschiedenis is eeuwen geleden al voorspeld en waar gebeurt. Op Witte Donderdag eet Jezus, ook wel de verlosser genoemd, zijn laatste avondmaal met de Twaalf Apostelen die al jaren met hem mee door het land trekken. Dat avondmaal wordt door de Christenen ook als een herinnering aan die gebeurtenis regelmatig gevierd. Met dus een andere betekenis dan het vieren van een maaltijd onder elkaar. Op goede vrijdag wordt zijn kruisiging herinnerd en gaan veel Christenen naar de kerk. Stille Zaterdag is de laatste dag van de vastenweek en het einde van de lijden tijd van veertig dagen. In die tijd wordt er in de kerken veel aandacht besteed aan de weg van Jezus naar Pasen. Zondag 1e Paasdag wordt de opstanding van Jezus herdacht en gevierd. Het doel van Zijn lijden was het redden van de zondige mens. Er zijn veel liederen over geschreven. Het hele verhaal is soms moeilijk te begrijpen maar heeft voor veel christelijke mensen een grote waarde. En dan hoor je een man op de radio zeggen dat hij geen idee heeft waarover het gaat. Zeker gaat hij kijken op donderdagavond. Volgens hem heeft het sfeer en is het zeker bijzonder. Een mevrouw gaat met haar zussen een avondmaal vieren met een mooie fles wijn erbij. Een ander heeft voor de 2e paasdag familie uitgenodigd voor een brunch. Volgens haar is dat de traditie van Pasen. Kortom wij krijgen het idee dat de presentator inmiddels de weg even kwijt moet zijn geraakt door alle verschillende gedachten over Pasen. Wij zijn inmiddels bijna thuis en kijken elkaar aan; onze weg zijn we, en zullen we, niet kwijtraken. Dit jaar zal Pasen gelukkig weer met meerdere mensen bij elkaar gevierd worden. Ik wil niet vervelend zijn maar hou alstublieft de coronaregels in het achterhoofd.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
