Stel je voor: een vredige donderdagavond, de klok slaat zeven, en in de gemeenteraad begint het spektakel.
Het onderwerp van de avond? Elf gloednieuwe, fonkelende appartementen aan de Torenstraat. Een plek zo begeerlijk dat men zich zou kunnen afvragen of het de verloren stad El Dorado is. Maar nee, het zijn gewoon appartementen voor starters. En jongens, wat een opschudding veroorzaakte dat!
Onze dappere wethouder, gewapend met niets dan een plan en een droom, stond voor de raad. Een plan zo zorgvuldig uitgedacht, dat het leek alsof het was gesneden uit het pure marmer van de Woonvisie zelf. Maar wat ze niet had verwacht, was de raad omgetoverd te zien in een groep bange kleuters op hun eerste schooldag. “Te veel meningen! Te veel belangen!” Het leek wel alsof ze het over het Midden-Oosten hadden en niet over elf appartementen.
De belangen van de starters? Ach, die waren ergens tussen de koffiepauze en het oeverloze gepraat door de raadsleden kwijtgeraakt. De arme zielen die gewoon een dak boven hun hoofd wilden, werden gereduceerd tot voetnoten in het grote boek van politieke onkunde.
En de reacties van onze geëerde raadsleden? “Wij zijn maar lekenbestuurders”, klaagden ze, alsof het ambt een verrassing was, iets waar ze toevallig in waren gestruikeld op weg naar de supermarkt. “Ik wil geen rechter spelen”, zeiden anderen, alsof de wethouder hen vroeg om in een zwarte toga te verschijnen en met een hamer te zwaaien.
Maar wat wilden ze dan wel? Dat bleef het grootste mysterie van de avond. Misschien verwachtten ze een brief van Zweinstein met instructies. Wie zal het zeggen?
En dus, in plaats van een beslissing te nemen, besloot de raad tot het enige waar ze goed in zijn: uitstellen. “Laten we er nog eens over praten”, besloten ze, want als er iets is dat we nodig hebben, dan is het meer praten. De wethouder, nu waarschijnlijk overwegend een carrière als kluizenaar of yogaleraar in de Himalaya, moet terug naar de tekentafel. Terug naar de omwonenden en de ondernemer, waarschijnlijk met de vraag: “Hoe vinden jullie het idee van een boomhut in plaats van appartementen?”
De moraal van dit verhaal? In de wereld van gemeentepolitiek is de enige zekerheid dat niets zeker is. Behalve natuurlijk dat elke beslissing gepaard gaat met het dramatische gewicht van een Shakespeare-tragedie. Maar wees gerust, lieve starters, misschien krijgen jullie je appartementen… of misschien veranderen ze de Torenstraat in een themapark. In de gemeenteraad is immers alles mogelijk.
Bijdrage van H.C.Bot
Columnisten hebben de vrijheid hun mening te geven en hoeven zich niet te houden aan de journalistieke regels voor objectiviteit.
Het nieuws van nijkerk.nieuws.nl gemakkelijk volgen? Like dan ook onze Facebookpagina. Volg ons op Twitter, LinkedIn, Instagram en Mastodon, of krijg gratis onze dagelijkse of wekelijkse nieuwsbrief.
Adverteren op nijkerk.nieuws.nl neem dan contact op Leo Christiaens voor de prijzen en mogelijkheden. Zijn telefoonnummer: 06-11087527, zijn mailadres: [email protected]
