Passantenhaven: Niet erg ruim bemeten, maar functioneel
Bij binnenkomst in de Passantenhaven bij de havenkom van Nijkerk kreeg ik een warm welkom van Aida.
Hoewel de koffie en een lekker gebakje er zéér aanlokkelijk uitzagen, koos ik ervoor om eerst met Aida door het gebouw heen te lopen. Sober maar effectief ingericht.
In de Passantenhaven wonen naast alleenstaande statushouders ook een aantal gezinnen met kinderen. In een ruim opgezette gedeelde keuken met meerdere kookplekken, wat eettafels en een bankstel zwaaide een tiental vrouwen me vrolijk toe. “Vrouwen maken het verschil” zei ik tegen Aida en zij beaamde dat de vrouwen meestal voor het eten zorgen terwijl de mannen aan het werk of op zoek naar werk zijn. Zowel de gezinnen als de alleenstaanden zorgen voor zichzelf maar zij worden waar nodig met raad en daad bijgestaan door medewerkers van Passantenhaven. Als er uiteindelijk een nieuwe huisvesting is gevonden, kunnen de bewoners nog tot 3 maanden na de verhuizing aankloppen bij Passantenhaven voor advies op allerlei gebied. Daarna kunnen ze indien nodig terecht bij Vluchtelingenwerk.
Tijdens de rondleiding mag ik even in de slaapkamers kijken van een gezin. Niet erg ruim bemeten, maar functioneel. Er zijn was- en doucheruimtes voor mannen en vrouwen en gezinsdouches, net zoals je in badhuizen en campings ziet.
In de kantoorruimte ontmoet ik Erwin Gardenier, die zich in het dagelijks leven bezighoudt met de inburgering van asielzoekers en statushouders. Hij helpt mensen met bijvoorbeeld een achterstand op de arbeidsmarkt of taalachterstand een plek te geven in de samenleving. Vlak voor mijn vertrek neem ik toch nog even een taartje en kom in gesprek met statushouders die inmiddels een eigen woning hebben gevonden en praat nog even met de Syriër Wissam en zijn “buddy” Erwin uit Nijkerk. Erwin en Wissam hebben elkaar leren kennen via het “buddy to buddy” project dat als doel heeft om Nijkerkers te koppelen aan vluchtelingen. Wissam en Erwin hadden al snel na de eerste ontmoeting een “klik” en lijken al vrienden voor het leven te zijn geworden.
bijdrage van Sibert van Leeuwen
