Ben blogt: "Een goed doel"

Fotograaf, schrijver en theaterman Hans Aarsman is bekend van zijn Aarsman Collectie.

Hij gaat te werk als Sherlock Holmes, een loep behoort tot zijn standaardgereedschap. Voor één keer verander ik mijn naam in Ben Aarsman en bespreek ik deze foto.

Op mijn boekenplank staan een zestal boeken van Hans Aarsman. De boeken nodigen uit tot lezen en kijken. Vooral kijken, heel goed kijken. Door de manier waarop hij foto’s bekijkt, onderzoekt en verbeeldt, ga je zelf ook anders naar foto’s kijken. De meeste besprekingen verschenen in de Volkskrant. Wat zou zijn tekst zijn bij deze foto? Misschien wel dit.

De foto is genomen op zaterdag 10 augustus 2024 in Hoorn, op Terschelling. Op het voetbalveld achter de kerk wordt een dorpsfeest gehouden. Onderdeel van dit feestje voor eilanders en toeristen is een rommelmarkt. De verkopers staan opgesteld aan de rand van het veld, het midden biedt plek aan springkussens en ander kindervermaak.

Wat afzijdig, in een van de doelen, zit een oude vrouw met haar nering. Is zij de eigenaar van de spullen? Of is zij daar even neergezet ‘om op de winkel te passen’ en zijn de twee eigenaars van hun stoeltjes opgestaan om zelf een rondje over het terrein te lopen? Of – dat kan natuurlijk ook – zijn dat groene en witte stoeltje vooraan gewoon te koop?

Als ik naar de kleren aan het rek kijk, betwijfel ik of de oude vrouw de oorspronkelijke eigenaar is van de koopwaar. Vooraan hangt een kort rokje dat ik haar niet meteen zie dragen. Ook de hippe roze broek daarachter lijkt me geen kledingstuk dat zij ‘s zondags naar de kerk aantrekt.

Het is een allegaartje aan spullen dat ze verkoopt. Veel lijn valt er in haar santenkraam niet te ontdekken. Geen geordend aanbod met alleen zelfgemaakte sieraden, tweedehands stripboeken of curiosa uit grootmoeders tijd. De topper van haar koopwaar zou het koffiezetapparaat op het tafeltje voor haar kunnen zijn. Grote kans dat hij nog ongebruikt is, de doos van het apparaat staat naast de vrouw in het gras. Voor een leuk prijsje is ook een centrifuge mee te nemen en een blauwe ton waarin je etenswaren droog kunt houden voor als je gaat varen. Je kunt ook de gelukkige bezitter worden van een tuinslang (de haspel krijg je er gratis bij) en een paraplu in de kleuren van de vlag van Oekraïne.

Dat wat ze niet verkoopt, kan direct de auto weer in om ergens opgeslagen te worden. De achterklep staat nog open. Volgend jaar weer een kans.

Zou de vrouw de opbrengst van deze middag gebruiken om haar AOW aan te vullen? Zou ze dan niet meer haar best doen om mensen naar haar spullen te lokken? Dat doet ze niet. Ze zit stilletjes op haar stoel en eet wat. Ze is geen gewiekste standhouder die met gevatte praatjes haar handelswaar aan de man brengt.

Het lijkt me eerder dat ze vrijwilliger is van de kerk. Ja, dat zal het zijn. De opbrengst gaat naar de diaconie, naar onderhoud van de kerk of naar bijbels voor Oost-Europa. Dit zijn spullen die door gemeenteleden bij de kerk zijn ingeleverd voor de rommelmarkt, inclusief kort rokje en roze broek.

Het loopt niet storm. Geen enkele bezoeker is geïnteresseerd. Ik ben bang dat de auto straks met een volle kofferruimte weer van het terrein afrijdt. Maar dat deert de vrouw niet. Toen in het kerkblad een oproep stond om op de vrijmarkt het kerkkleedje te bemensen, zei de vrouw: ‘Dat doe ik wel.’

Ze heeft vandaag haar best gedaan om de wereld een klein beetje beter te maken. Dat was het doel. Háár doel. Een goed doel. Daarom vond ze dit ook zo’n passende plek om de koopwaar uit te stallen.