H.C.Bot snapt het niet meer
Waarom wordt toch elke keer die azijnemmer leeggegooid, wanneer het gaat
over het Oekraïnepark ("Enige probleem is dat er een hoop deserteurs tussen zitten"),
over de komst van de asielzoekers ("Ze gaan als rovers op tocht"),
over de aanleg van het regenboogpad, ("Waarom moet de openbare ruimte in het teken staan van genderafwijkingen?"),
over de zakkenvullers (dan gaat het over burgemeester en wethouders),
over de linkse gemeenteraad (alleen PRO21 is links, politiek gezien),
over de ambtenaren ("Ze wonen niet eens in Nijkerk"),
over energietransitie ("een windmolen is een waanidee").
Het lijkt alsof helemaal niks meer deugt. Waarom zijn we zo ontevreden? Terwijl het toch zo mooi is allemaal. Lees de columns van Aalt Guliker er maar op na.
En toch… eng is het wel.
Links (een prullenbak voor alles wat je niet bevalt) lijkt 100% verkeerd. Rechts aan de macht lijkt de oplossing. Kijk naar Amerika, kijk naar ons land. De experts roepen het unaniem: fascisme is dicht bij, ook in ons land.
Ook in onze gemeente? Het is misschien heel pessimistisch, maar wanneer zien we de NSB-vlaggen en White Power-bomberjacks op het Singel, of voor ’t Veense Hart, of bij De Stuw? Je kunt je het niet voorstellen, maar misschien is dat beeld wel heel dichtbij.
Of wint uiteindelijk toch de vlaggenpracht van de Refter, of de meer dan 100 vrijwilligers voor het AZC, of het buddy-to-buddyproject? Ik hoop het. Maar de twijfel knaagt. Want als het vertrouwen verdwijnt en alleen nog cynisme overblijft, wat blijft er dan van een gemeenschap over?
Misschien is dat wel de grootste angst: niet de vlaggen, niet de slogans, niet de woede. Maar de leegte eronder.
